Max, ten kogut, to poniekąd ich “orzeł”, prawda… O winach nie będę wspominał, bo łza mi się już w oku kręci. TXT mogłoby mnie wysłać jako korespondenta do Lisboa, mógłbym wtedy pisać do zamordowania; nawet 8 razy dziennie! Same ciekawe notki :-)))

po skosztowaniu i opisaniu nowego trunku

obawiam się o relacje od wina numer 4, a gdzie do ósemgo:)

_{prezes,traktor,redaktor}

Firenze to moje drugie miasto. A może pierwsze, a drugie L. Sam już nie wiem, ale prawdą jest, prawda, że ten Sadurski nieźle się tam ulokował. Samo Fiesole też pycha (gdzie rzeczony profesor, prawda, naucza). Firenze bardzo bardzo.

Praha do pewnego czasu też bardzo bardzo. Oj, tak. Ale od pewnego czasu zupełnie już nie bardzo bardzo. Zaczęła mnie razić przaśność i jowialność. A może chodzi mi o samych Czechów… Nie wiem… W każdym razie bardzo ładne barokowe kościoły i… prawda, secesja. Był Pan w muzeum Alfonsa Muchy? Polecam, jeśli Pan nie był.

referent

widzę, że Pana twórczość blogerska niezwykle przyspieszyła.
Jakby Pan trochę zwolnił, bo ja tak szybko nie czytam:)

A koguta i owszem uwielbiam, szlachetny ptak. Zwłaszcza w rosole. W takich kulinarnych warunkach jego samica nie umywa się...nie te oka…
Mógłby być nawet w Lizboa, przy 24 stopniach Celsjusza.

Pozdrawiam serdecznie

Referent też mieszkał za swoje. I to nie tak długo jak by chciał. Zamierza to w najbliższym czasie naprawić, choć też nie tak długo jak by chciał.

Opis Pana Oszusta wzorowy. Dokładnie tak, przy czym menu nieco inne, ale to kwestia gustu. Swoją drogą, przy Lavrze mieszkaliśmy!, i dwa, trzy razy dziennie jeździliśmy w obie strony. Piękny tramwaj. Na dole, tuż za zakrętem (w lewo) jest doskonała knajpa z rybami i nie tylko (Waldemar, z tego co pamiętam). Pierwsza z morz knajp, które ciągną się w kierunku Rossio.

Pozdrawiam,
referent

Po tak doskonałych opisach jak Pana oraz Oszusta, muszę jedynie cicho się przyłączyc do westchnień za tym miastem. Faktem jest, że nie pozostawia nikogo obojętnym.
Kulinarny kolaż Portugali też zachęca do odwiedziń. Rybne wybrzeze, wieprzowina interioru i brazylijczycy z wolowina na milion sposobow…
No i pomarancze i cytryny zrywane prosto z drzewa…
Jedno z miejsc, za którym najbardziej tęsknię. Choć kulinarnie najbardziej obpowiadał mi Pakistan… Hmmm… Sam się dziwię...