Warknął Igła na szelmowsko wykrzywionego Ciapka.

- Masz taką minę, jak premier Pawlak przed kamerami TVN-u – dodał obdzierając od kości resztki mięsa z kawałka zwłok kaczki – nazwa handlowa – korpus.

- Bujaj się stary durniu, odparł Ciapek trącając nosem walający się kapsel od Wareckiego. – Dawaj kości, bom zgłodniał na tym pedigripalu i nie wybałuszaj się jak Tusk do Steinbachowej – dodał przymilnie Ciapek.

W garnku było uparkotane, to co się udało z lodówki wygarnąć: pare kartofli, cebula, marchew, duży por, kawałek selera, ząbek czosnku. Na tym kawałku kaczki ugotowane.
Pieprz, sól, szczypta cukru.

Do tego wpadło jeszcze pół topionego serka, kostka rosołowa, jajko i śmietana.
No i zmiksowane zostało i kawałek starego chleba na grzanki.

Już dawno takiej dobrej zupy nie jadłem.

- Pewnie byś jeszcze jakiego wina się napił? – mlasnął Ciapek nad resztką korpusu ze wspomnianej kaczki. – Ano. – To se kup – odparł Ciapek a z moich kości nie zrzynaj mięsa dla Szarika – myszy wylazły już z trawy, niech se nałapie świerzonki.

Na tym transmisja się już rwała, razem z przepaloną wtyczką od zasilacza.