Można literaturę traktować jak plastetr na weltschmerz.

Można też od niej oczekiwać działania takiego, jakie przypisował sobie wobec Ateńczyków imć Sokrates: drażniącego gza, który tnie w d… leniwego rumaka, motywując go do zdrowego ruchu.

Ostanio bodaj szwedzcy jacyś socjo-badacze opublikowali raport, że oglądacze komedii romantycznych mają statystycznie kłopoty z budową relacji, zwłaszcza trwałych związków.
Bo czym skorupka nasiąknie, tym trąci.

I nic nie pomaga świadomość, że to tylko komedia.
Po prostu — oglądasz te sceny, gdzie wszystko jest łatwe i dobrze się kończy — i potem oczekujesz tego od życia. Odruchowo.

Literatura traktowana jako odskocznia jest równie niebezpieczna, co każda inna odczulająca używka.