Oczywiście że nie tylko zagrożenie jednoczy.
Natomiast wspólna sprawa jednoczy oczywiście przyjemniej, ale nigdy łatwiej.
Ani tym bardziej trwalej itd.
Taką mamy już konstrukcję na poziomie fizycznym, że w stan gotowości i niwelacji ewentualnych rozbieżności interesów wprowadza nas dowolne wspólne zagrożenie, a brak zagrożenia demobilizuje nas i sprawia, że rozglądamy się za umileniem sobie życia.
Czy to jest realny pesymizm?
Trzeba być realnym pesymistą, by tak to nazwać :-)
To realizm bezprzymiotnikowy, mniemam.

Czy można wyciągnąć wnioski z tamtej lekcji? Pewnie można, tylko kto ma to zrobić i z jakiego powodu? Większość ludzi zajmuje się życiem na bieżąco, najchętniej bez refleksji, w trybie reaktywnym a nie proaktywnym. Ty jesteś nie tylko optymistą, jesteś marzycielem :-) Trochę żartuję, ale rozumiesz co chcę powiedzieć?