na kobietach.

to muszę o fartuch obetrzeć.

Nie chciałabym Państwu przeszkadzać więc tylko powiem, że nadzwyczajnie urodziwy kwiatek.

No i te życzenia!

Proszę sobie nie przeszkadzać, już znikam.

po pani Referentowej.

Jest to kwiatek wyjątkowy. Nie dość, że stary co przecież można poczytywać za zaletę, to jeszcze zupełnie niezwiędnięty .

Połączenie tych dwóch atrybutów, czyni go już niemal cudownym.

Stary, a świeży. Nieprawdopodobne.

Jak na kwiatka, ma się rozumieć.

Skoro chwilowo Pan nie całuje Pani Igły, to podziękuję za życzenia. Co prawda nerwowo rozglądam się za zapowiadaną katastrofą, psując sobie komfort delektowania się całością, ale cóż. Nikt nie obiecywał, że można mieć wszystko.
Przeciwnie nawet, o ile dobrze pamiętam.

Kwatek jak juz ustalono stary, wyjątkowy i niejednej kobiecie radość musiał sprawić.
Ustawiam się zatem na odległym końcu szpaleru wdzięcznych istot i wyrazy dziękczynne przesyłam:)

ten kwiatek nie tylko urodziwy ale przemyślny
bym powiedziała nawet.

dziękuję z dubla :-)

Tak.

Zapomniałem. Też słyszałem, że Igła to facet, ale kto go tam wie… Jaki jest naprawdę nie wie nikt.

Z katastrofami jest zazwyczaj tak, że przychodzą zaraz po tym, kiedy wydaje się, że można odpocząć. Dam przykład. Zamiast robić robotę referencką, prawda, za którą mi poniekąd płacą, i za którą na własne życzenie ręczę słowem (a słowo, jak wiadomo, “droższe pieniędzy”), wziąłem się do czytania przygód porucznika Hornblowera, z czego nie będę miał nic, no… może poza chwilą higieny mózgu (pardą) i łżepodróży po wodach wschodnioindyjskich. Tenże porucznik ponosił klęskę za klęską, od pierwszej strony powieści że tak powiem, aż wreszcie udało mu się pochwycić sukces w postaci zatopienia dwóch statków Hiszpanów. Sama Pani widzi, katastrofa musiała się pojawić, bo inaczej być nie mogło. U mnie jest tak jak u Hornblowera, tylko jestem cykl do tyłu. On zaczął od katastrofy, ja na nią, prawda, że tak powiem wyczekuję. Potem szybko ją załatwię (jak sądzę, prawda) i od nowa. Albo nie.

szczególnie gdyby kilka pierwiosnków do tej ziemi Pan dołożył.
Ale rozumiem Panią Referentową, onegdaj poradziłam swemu Tacie
przed gwiazdką żeby zawiązał piękną kokardę na nowo zamontowanym
prysznicu ( no że niby taki upominek gwiazdkowy – rodzice mieszkali już
wtedy sami, budżet pękał z powodu innych przedsięwzięć finansowych).
Ale chryja była, On oberwał od Mamy a ja od Niego – za nietrafione rady :)

kłaniam