Jemu było Grzesiek.

jednak nie jest to tylko smutny czas, pamiętaj

Jako dedykacja

PSALM 23

Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie,
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.

Prowadzi mnie nad wody, gdzie odpocząć mogę,
orzeźwia moją duszę.

Wiedzie mnie po ścieżkach właściwych
przez wzgląd na swoją chwałę.

Chociażby, przechodził przez ciemną dolinę,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.

Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą.

Stół dla mnie zastawiasz
na oczach moich wrogów,

Namaszczasz mi głowę olejkiem,
kielich mój pełny po brzegi.

Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni życia.

I zamieszka, w domu Pana
po najdłuższe czasy.

i tego się trzymajmy

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

także masz kolegę,

trzeciego

_{prezes,traktor,redaktor}

ode mnie ten, bo kojarzy mi się z przyjacielem :-)

Piękny tekst, Panie Igła, może na cmentarzu zimno ale pana wierność przyjaźni
odrodzeniowa.

i ten bo refleksyjny

Panie Igło, bliski to człowiek musiał być...

Z drugiej strony – czy po trakiej wizycie, nie jest nam prosciej mówić rzeczy ważne, choć przez usta z trudem przechodzace, tym którzy powinni je usłyszec od nas kiedy jeszcze my powiedziec je mozemy, a oni uslyszec moga?

pozdrawiam Pana cicho acz serdecznie…

pzdr

P.S. Griszeq&igła, bo czasem rzeczy proste i najważniejsze mówi się najtrudniej.
Nawet jak się chce je bardzo powiedzieć.

Nie potrafie ocenić, czy trudno Panu mówić. Wiem natomiast, że potrafi Pan to robić. Trudne, proste, dobre, złe. Ma Pan władzę nad słowami. Ostatnia rzecz o jaką bym Pana posądził, to fałsz lub koniunkturalizm. Oczywiście – czasem Pan milczy. Czekam wtedy i pewnie całkiem sporo osób tutaj az Panu przejdzie. Zastanawiając się – czy przejdzie.

A co do tego Pańskiego “prawie” – dla wielu to Pańskie prawie jest cleem do osiągnięcia. ;-)

Pozdrawiam Pana, dość wyraźnie widzac Pana poza nickiem.

Tym razem to zwykła mgła. Mokra, listopadowa i zimna. Nie tylko Ciapki kurczą sie w sobie na myśl o niej…

Jakos tak to już jest, że to nie zima ale jesień jest czasem, gdy zaczynamy bardziej patrzeć w głąb siebie niż na zewnątrz… Co zaś do ozdrowienia- nie uważam, by był Pan kiedykolwiek chory. Nie w sensie netowym.
Ma Pan na przykład całkiem sporo krwi. Czasem Panu przysłania wzrok i robi się z Pana prawdziwy berserker. Wówczas nawet przyjaciele zbierają w łeb. Wole jednak Pana jako szczerego raptusa, niż miałby Pan byc plastelinowym przyjemniaczkiem.