Skoro mój wspólnik, niejaki Jarecczak, znany salonowiec i onetowy zadymiarz postanowił opuścić “ze wsiem” Salon24, to cóż mi pozostaje?

Trza zrobić to samo.
Wiążę wiec węzełek. Kijaszek strugam, onuce zakładam. Jakoś trza się spakować.
Poproszę jeszcze [email protected] coby pomógł mi manatki zebrać.
Panie Adamie, weź mi to jakoś ogarnij, tak abym mógł się w kieszeń zebrać i do nowej izdebki się przenieść.
Nie jest to Salon ino takie coś małe, ciasne ale własne.

Żal mi mojego biografa-Kejowa opuszczać, który ze mnie mordercę Powstania Warszawskiego zrobił i każdy mój wpis notował. Niech jak najczęściej na SG Salonu gości, razem z podobnymi sobie, tak mu życzę.
Żal mi wielu kolegów, dyskutantów, przeciwników i sojuszników, opisywaczy swoich światów.
Wiedzą gdzie mnie szukać. Zechcą to znajdą.

Nie żal mi łobuza i internetowego prostaka/czerwonego, obwoźnego samuraja Paliwody, który tenże salon rozwalił, ku uciesze bezradnego Jankesa, któremu statystyki rosły nawet jak przez miesiąc adresu salonowego i gospodarskiego doglądu zapomniał, partyjnych amłejowców i kopistów popierając.

Zimnem od wschodu wieje, Tekstowisko ciasne, jeszcze nie rozgrzane ale własne.
Co to będzie?

Dobrze będzie.
Wiosna idzie.