Ale jeszcze większym skandalem było to, ze Pan bardzo chciał, więc tp Pan powinien usłyszeć Rory’ego Gallaghera na żywo, a usłyszałem go ja. Niemal siłą zaciągnięty na koncert.
Co prawda wcześniej znałem różne „Easy come, easy go”, ale nie powiem, żebym był nimi specjalnie zauroczony.

I wszystko zmienił ten szalony występ.
Nie chwaląc się zbytnio, (przed i po nim) bywałem na wielu koncertach rockowych. Największych sław gatunku.

Ale koncert Rory’ego był naprawdę wyjątkowy; to był żywioł, przy tym tak rasowy (Grzesiu, dajże spokój!:); energetyczny, naturalny i … outsiderski, jak tylko może być rock.

Sam Pan widzi, jak wygląda sprawiedliwość na tym świecie…
Na pocieszenie mogę dodać jedynie, że notkę napisałem z myślą Panu.:)

Pozdrawiam serdecznie