Pino MC, otwieram dziś czarną paradę

Spaloną pall mallem zlaną Zlatym Hradem

Znajoma Orkiestra pierdolnie do wtóru

W purpurze na rurze niech zabrzmi pururu

Na gitarach na garach na marach przy trupie

W barach przy kotarach chyba także w dupie

W Irlandii wciąż pada Lennon wciąż nie żyje

Trup się nie rozkłada daje dziarsko w szyję

Grabarza to obraża więc bramy wyważa

Zaskakując tym mocno obronę Zbaraża

Już nadleciała skądś butelka wraża

Trafiony nią klient brzydko się wyraża

Po dachach w garażach ten rytm się powtarza

Spadają kury z grzędy pijemy za błędy

Stracone okazje przegrane prebendy

Chlejemy małmazję zlatują się mendy

Stawiamy kołnierze odpalamy skręty

Przygodni żołnierze donoszą donice

A ziele na kraterze zaciera różnicę

Naszymi są Londyn, Paryż, Kopenhaga

Węglowa Wólka, Uznam i Malaga

Czysta blaga i forma spotworniała nagle

Odpływamy do Peru nikną białe żagle

Znajdziemy lwy komary może wielki wóz

Na nim uciekniemy kradnąc stado kóz

Czarna parada przeszła zwija transparenty

Tłuczemy szkło ostatnie dogaszamy skręty

Zbieramy instrumenty żegnamy grabarzy

Trupa podrzucamy chyłkiem miejskiej plaży

Już świt na placu trwa człowiek z marmuru

To najcichszy akord ostatnie pururu

wrzesień 2008