Nie masz racji.

Przykład z zupełnie niesomalijskim nie-zbirem, a z polskim panem bratem szlachcicem.
Jego własny (pańszczyźniany) chłop oddawał mu wszystko, czego ten od niego zażądał, a jednak prawo stanowiło (w pewnym okresie), że pan może swojego chłopa zabić bezkarnie, a cudzego — za odszkodowaniem (dla jego pana).
Może i nieczęsto się to zdarzało, ale — zdarzało, skoro taki przepis ukuto.

Jak jeden człek ma władzę nad drugim, to lubi sobie z tej władzy pokorzystać, ot, przynajmniej podwładnęgo kopnąwszy od czasu do czasu. Bo może.
I argument, że mu się nie opłaca — nic nie znaczy.
Zawsze może odpowiedzieć odwiecznym za swoje piję — czyli swojego kopię.

Z machiną państwową jest prawie tak samo. I owo prawie tkwi w prawie. Bo choć to niełatwe, to jednak można wygrać proces z państwem w państwie prawa.

A z somalijskim zbirem wygrać można tylko z pomocą większego kija lub większej bandy.

Ta pierwsza metoda darwinowskiej walki, ujęta w ramy kodeksów i norm społecznych, jest per saldo tańsza niż ta druga, prosta. Zaoszczędzone koszta zaś od tysiącleci są sukcesywnie wykorzystywane, dzięki czemu m. in. uprawiamy pitu-pitu w internecie.

Zresztą — nie musisz się męczyć z naszą machiną opresyjną. Somalia czeka. A jak się rozejrzysz, to i bardziej zanarchizowane miejsca znajdziesz. Wypróbuj własną przeżywalność.