Prezydent zawetował ustawę medialną. Dopatrzył się w niej tendencji do ograniczenia mediów publicznych, które teraz władając czterdziestoma procentami rynku zostaną potem zepchnięte do posiadania ośmiu jego procent. Zaiste. Zarówno precyzja wyliczeń jak i prognoza skutków iście ministerialna. Prezydencka.

Minister Michał Kamiński, spocony obficie z wysiłku, rzecz w programie “Piaskiem po Oczach” bliżej objaśnił. Oto TVP kieruje się do ludzi ubogich i działa w ich interesie. Inne telewizje, prywatne, należą do ludzi bardzo bogatych. Ci, z natury rzeczy będą promować poglądy bogaczy w Polsce w wyniku czego ubodzy popadną w jeszcze większą nędzę. Powód do wylewania potu jest oczywisty. Aby taki sofizmat wyprodukować, trzeba się natężyć.

Słyszałem kiedyś, jak sołecki filozof tłumaczył zgromadzonej wokół dziatwie, że najpierw się pisze nazwisko a potem imię. Bo człek na świat przychodząc nazwisko już ma a imię dostaje później. Też mówił ze stosownym wysiłkiem, pochyleniem głowy i także oblany był potem. Myślenie nie boli ale męczy, zwłaszcza podejmowane bez wprawy.

Wiemy już tedy, że ubogi prezes Urbański, wespół z innymi hołyszami, także przedtem przez Urbana w “Nie” dokarmianymi, dba o interesy “ludu pracującego miast i wsi”. W przystępnych słowach wyjaśnia mu zawiłości tego świata, pot przy tym obficie wylewając. A zwalnianym współpracownikom da wielusettysięczne odprawy aby ich jakoś od najskrajniejszej już nędzy ocalić. Musi do tego mieć TVP swoje czterdzieści rynkowych procent.

Bo lud musi wiedzieć, że bogactwo powstaje nie z pracy a wyzysku. Marks już przecież rzecz dokładnie był objaśnił. I im więcej jest bogatych, tym więcej musi być ubogich. Bo kapitał nie jest narzędziem do przetwarzania zasobów, których wykorzystanie daje komfort życia a jest celem samym w sobie. Jeżeli się ten cel bogaczom odbierze, to “lud pracujący miast i wsi” dozna szczęścia bez pracy i kapitału. A zasoby, na przykład żywności, wyżebrze sobie jakoś. W końcu zawsze się znajdą tacy, którym się da jeszcze coś odebrać i między ludem porozdzielać. Oczywiście, po zaspokojeniu potrzeb sofistów, którzy najwięcej przecież potu wylewają.

W naszym przypadku rzecz jest dokładnie już za komuny przećwiczona. Wzory nawet mamy. Nuże tedy, narodzie do własnego szczęścia.