Prosze odnotowac moja wizytę. Jestem dziś juz zbyt zmęczony, a Panski tekst zasluguje na uważna lekturę. Jeśli Pan pozwoli, odniosę do niego jutro.

Pozdrawiam serdecznie

Taki masz pogląd. Nic nie poradzę. Zwróć tylko uwagę, czy na pewno racjonalny i czy na pewno Twój.

Masz rację. Złoty był czymś w rodzaju odnośnika. Także masz rację, że napływ hiszpańskiego kruszcu kolonialnego wstrząsnął systemem monetarnym początków nowożytności. Podobnie, jak upadek starożytnej nomizmy w jedenastym wieku przyspieszył spadek politycznego znaczenia Bizancjum.
Nie sugerowałem psucia monety przez pisowskiego prezesa. Ciekawe, jak Ci się to skojarzyło. Faktem natomiast jest, że Lepper dodruk pieniędzy wprost zapowiadał a zmniejszenie dewizowych rezerw zapowiadał PiS podobnie jak sięganie po rezerwę rewaluacyjną – co jest już dowodem kompletnego braku elementarnej wiedzy o czymkolwiek. Tak, że się takiemu skojarzeniu trudno jednak dziwić.

Strefa euro nie dopuszcza do siebie zadłużonych gospodarek. Grozi im inflacja a i koszta obsługi ich długu je dławią. Dopóki więc nie zniesiemy deficytu budżetowego i nie spłacimy należności, oni nas tam nie przyjmą. Kiedy już jednak tam wejdziemy, to wtedy nasza gospodarka otrzyma następny, silny impuls wzrostowy. Samo posiadanie takiej waluty jest magnesem dla inwestycji.
Polacy wolą złotego bo nasz. Euro też będzie nasze. Polacy są globtroterami. Podobnie jak teraz sobie wysoko cenią zniesienie kontroli granicznej to w przyszłości z zadowoleniem skonstatują, że podróże zagraniczne potaniały. Porównaj tylko kursy kupna i sprzedaży euro a łatwo ocenisz jak jego niewprowadzenie obciąża naszą gospodarkę.
Zwróć przy tym uwagę na fakt, że różnice kursowe przestaną już wpływać na opłacalność eksportu.

My mamy wydatki większe od dochodów. Emitujemy więc z jednej strony pusty pieniądz, to z drugiej go musimy wyższymi stopami chamować. Przez to nie tylko stopy kredytów ale i wkładów są większe. W ten sposób na ochotnika się godzimy wywalać część dochodu nie tylko na utrzymanie cen ale i na karmienie spekulantów. To jest jednak koszt zaniechania reformy finansów państwa. Bardzoś to bystrze zauważył.
Spekulacja jednak nie jest powiązana z lokowaniem zagranicznego euro w bankach. Tam działa rynek, pieniądze chodzą po takich kursach jakie wynikają ze stóp procentowych. Wkłady spekulacyjne krążą po giełdzie. One też są rynkowe ale w każdej chwili, kiedy się zmieni koniunktura mogą wyjechać i wtedy pogłębią kryzys. Dlatego niezrównoważona gospodarka jest słaba i odstrasza inwestorów rzeczywistych.
Niestety, do strefy euro nas z takim garbem nie wezmą. Zadłużyliśmy się osobiście, osobiście musimy spłacić. Wtedy, mając zdrowe finanse przejdziemy do euro i już ich się zepsuć nie da oraz my sami nie popadniemy w długi. Dlatego też gospodarka otrzyma drugi impuls wzrostowy. Nie tylko zmaleją koszta ale wzrośnie zaufanie. Pierwszego nawet PiSowi jego nabzdyczonymi krzykami i uchwalaniem kolejnych ograniczeń nie udało się stłamsić. Drugi, bez dyletanckich obstrukcji (mam nadzieję) będzie nie mniej silny.

Obligacje są stuprocentowo bezpieczne i muszą być oprocentowane tak, aby były dla kupujacego bardziej atrakcyjne jak inne sposoby inwestowania – przy uwzględnieniu stopy ryzyka. Im bardziej się państwo musi zadłużyć, tym wyższą stopę zwrotu musi obiecać. Państwo, które wydaje więcej niż zarabia, czyli państwo zadłużone, biorąc w banku kredyt (sprzedając mu obligacje) konkuruje z obywatelem. Państwo bowiem, przychodząc do banku i biorąc od niego 30 mld złotych rocznie na nawet 16%, taki czas też był, powoduje, że Igła, chcący piętnaście tysięcy możliwie nisko, musi zapłacić dwadzieścia procent (po balcerowiczowym zduszeniu inflacji znacznie mniej, po skrzypkowym jej podkręceniu już nieco mniej mniej) jeżeli w ogóle z nim będą gadać.
Bank zaś państwowe obligacje puszcza na giełdę i kupujący kalkuluje rynkową cenę, jaką chce za to dać. To państwo ustala z komercyjnymi bankami ile zapłaci za pożyczkę a banki do tego swoją marżę dostają z giełdy. Igła zaś, przepędzony z banku bo go na odsetki nie stać i w ogóle jest detalistą, idzie swoją drogą chwaląc Skrzypka a narzekając na Balcerowicza. Sobie na pohybel – ale taki już jest.
Może też Igła sprzedać obligacje, jeżeli je przedtem na giełdzie nabył. Albo jak doszedł już czas ich wykupu może je w banku sprzedać po cenie zawierającej oprocentowanie. Bank dostanie z budżetu zwrot. Ale tymczasem jego pieniądze dawno na siebie zarobiły. Niezależnie od tego, czy obligacje były polskie, czy tajskie. Tylko Polska albo Tajlandia aby je spłacić musiała podnieść podatki lub ograniczyć dotacje. Jeżeli pieniądze wydała na autostrady, zyskała. Jak je rozdała udającym biedaków pijaczkom, to straciła. Ale pijaczki ją za to pochwalą a Balcerowicza ogłoszą tym, który musi łodyś.
Dobry zwyczaj, nie pożyczaj – tak jest w każdym przytomnie zarządzanym państwie napisane na parlamencie.

Pieniądz nie ma narodowości. Nabywca też. Obligacje państwo sprzedaje bankowi komercyjnemu. Takiemu, który da za nie najwięcej, czyli zażyczy sobie najmniej odsetek. Bankowi lub funduszowi lub konsorcjum banków. Banki, kupiwszy obligacje mogą je albo trzymać do czasu ich wykupu albo je sprzedać na giełdzie po cenie rynkowej. Wtedy obligacje podlegają rynkowej grze. Państwo musi je w określonym czasie wykupić po cenie, na jaką się umówiło z tym, komu je sprzedało. Kupi je od tego, który jest w momencie sprzedaży ich właścicielem. Niezależnie od tego czy ów jest Polakiem, Chinczykiem, czy – Boże uchowaj – Żydem. Ten na tym zarobi różnicę między tym co sam dał za obligację a co państwo w momencie jej wypuszczenia obiecało. Zarabia na tym ten, kto pozyskane tak pieniądze mądrze zainwestował. Moze to być państwo, bank, fundusz czy ktokolwiek.
Państwo, wypuszczając obligacje, pozyskało gotówkę, która nie ma pokrycia w towarze. Jeżeli pieniądze na rynek wypuści, ryzykuje inflację. Szczególnie, kiedy już balansuje na krawędzi. Dlatego najlepiej jest przeczekać bessę i nie zadłużać się – wystarczy wtedy ograniczyć państwowe inwestycje – autostrady, mosty, czołgi itp. Także dotacje – to właśnie zrobił był Balcerowicz. Jeżeli się pieniądze wydaje na wsparcie biednych, czyli nie ma się żadnych widoków na ich zwrot w formie dywidend od inwestycji lub późniejszych oszczędności, to ryzyko inflacji jest znacznie większe. Dlatego nie produkuje się biednych. Czyli nie ogranicza się przemysłu. Dlatego nie pożycza się od obywateli – obligacje są tym właśnie – potem nie trzeba będzie podnosić podatków aby je oddać czyli ograniczać zysków, czyli oszczędności, czyli inwestycji – oszczędności tylko mogą być inwestowane.
Dlatego dług publiczny, dający chwilowy aplauz politycznych zwolenników, jest w istocie nieszczęściem. Bo poźniej niezawodnie wyprodukuje bezrobotnych z ograbianego podatkami przemysłu. Więcej, spowoduje konieczność uprzedzającego nazywania przemysłowców oligarchami, zagranicznym kapitałem czy czymś takim aby skutecznie od siebie odsunąc słuszne oskarżenie o to, że się biedaków wyprodukowało. Jeżeli się to robi dostatecznie głośno, to z jednej strony biedacy pokornie wierzą, że dobry pan chce im dać ale brzydki kapitalista zabiera, z drugiej strony zagraniczny kapitał się wynosi, bo się boi. I kryzys jest w pełni. To jest właśnie powód mojej niechęci do wszelkich populistów, wyzyskują głupotę i nieuświadomienie prostaczków, w dodatku lżąc tych, którzy by mogli kłopot zażegnać ale też i przed “ludem pracującym miast i wsi” lipę ujawnić.
Stąd stereotypy, które jeszcze komuniści wymyślili – obcy kapitał, Żydzi, krwiopijcy. Komuniści, którzy zniszczywszy narodowy majątek zawarty w organizacji pracy i ludziach a nie zasobach maszynach czy gotówce – to są rzeczy do nabycia lub sprowadzenia – wmawiają, że krzywe fabryki, które po nich pozostały sa narodowym majątkiem a rzekomi antykomuniści ten stereotyp powielając zdobywają w Polsce zwolenników. Te durne, przynoszące straty fabryki trzeba było sprywatyzować aby nie dokładać do ich produkcji.
Zobacz, co jest z nadal państwowym górnictwem. Wpakowano mnóstwo pieniędzy aby w nie zainwestować bez nadziei zwrotu i ponownnie uruchomić zamierające wydobycie. Zgodzono się na postulaty związkowe aby nie likwidować nierentownych kopalń. Skutkiem tego było wypracowanie niewielkich zysków ale i utrzymanie chorych warunków, przede wszystkim niepotrzebnego fedrunku. Skutek – niskie płace, jako alternatywa bezrobocia. Teraz górnicy strajkują aby na rządzie wymusić kolejne dotacje, bo uważają, że zimą skuteczniej zagrożą bezpieczeństwu energetycznemu państwa. A kto się cieszy? Balcerowicz? Międzynarodowy Fundusz Walutowy? Bank Światowy? Kto na garnuszek weźmie górników, którzy stracą pracę na ochotnika albo na ochotnika uniemożliwią kopalniom funkcjonowanie pozbawiając je strajkiem przychodu.

Po pierwsze witam Cię serdecznie w TxT.

A po drugie, problem nie jest w tym ile będziesz placil w euro za chleb (który teraz kosztuje juz troche więcej niz 2 zl), ale w tym, ile bedziesz tych euro zarabial.

A dla informacji – większość firm dzialających w im,porcie i eksporcie od dawna już (tzn co najmniej od roku) zawiera kontrakty na bazie euro. Jedynie w paliwach (tzw. czystych czyli bez dodatków bio) dziala sie jeszcze w oparciu o dolara, oczywiście tylko przy zakupie. Przy biokomponentach stosuje sie także przeliczeniowy zamiennik w euro. Gaz (LPG) – z zachodu w euro, ze wschodu różnie, spotkalem się już z cenami w euro (z Bialorusi).

To że po przejściu na euro ceny sie zaokrągla w górę jest wynikiem dzialania sprzedających, a nie rządowych dyrektyw.

Pozdrawiam Cię serdecznie

Skrobnij na ten temat dłuższą notkę ( jeśli zechcesz ??).
Ja teraz nie mogę, ino krótkie wypady robie.
Ale rano spróbuję jeszcze Staremu coś napisać, bo mam wrażenie, że ( generalnie) mając racje trochę z dziwnych przesłanek ją wywodzi.

Igła – Kozak wolny

To najłatwiej. Nie czytam, nie wiem. Przynajmniej uczciwie postawione. Argument z chlebem też jasny. Tylko dlaczego nie dwa euro za chleb? Dramatyczniej brzmi.

Metale też wiszą na dolarze.
Jacek Jarecki

Nie bardzo rozumiem z ta propagandą. Tak sie po prostu stalo we wszystkich krajach, w jakich euro wprowadzano – sprzedający zaokrąglili ceny w górę. I kupujacy sie trochę denerwowali. I trylko o to mi w tym momencie chodzilo.

No i oczywiscie o to, żeby sila nabywcza zlotego zostala przeniesiona w tych samych proporcjach na wprowadzane euro. Ale to juz zależeć będzie od sily naszej gospodarki.

A co do zaokrąglania Twojej pensji, to oczywiście Ci życzę, by zostala nie tylko zaokrąglona w góre, ale i solidnie zaokrąglona. Tylko jak wszystkim zaokrąglą, to… sam wiesz, co może być dalej.

Pozdrawiam serdecznie

Za 2007 rok możemy być bliscy spełnienia kryteriów konwergencji z Maastricht:
http://en.wikipedia.org/wiki/Convergence_criteria

Myślę, że deficyt za 2007 będzie niższy od 3% PKB.

Za rok może nam uciec inflacja i dług publiczny…
Ano zobaczymy.