O kurczę! Starałem się najlżej jak tylko potrafię, ale skoro wyszło obuchem, to widać materiał źródłowy musiał być jeszcze cięższy, niż mi się pierwotnie zdawało. Ten tekst to tylko bardzo, bardzo delikatne muśnięcie w zestawieniu z tekstem, który wywołał u mnie refleksję, a w zasadzie najpierw pewne zniecierpliwienie w reakcji na przejmujące egzystencjalne ględzenie. Chyba musiałem to zniecierpliwienie z siebie zrzucić. Mam też nadzieję, że jest w miarę jasne, że nie ma w tym tekście ani słowa o mnie, ani moim lustrze :) To zwyczajnie echo tekstu, który mnie wkurwił, pardą! Nie miałem też intencji nikogo niepokoić, a jedynie chciałem wrzucić list w butelce do oceanu! Trochę się tłumaczę, beznadziejnie, ale to tylko dlatego, że sam już nie wiem, co właściwie napisałem, a co się ludziom przeczytało. Tak to jest ze słowem na sobotę — duch tchnie kędy chce!

A za miłe słowo dzięki i zapraszam ponownie.

Lepszego w Nowym Roku dla Pana i dla Pani Referentowej!

No ale przecież wszystko w naszym życiu ma jakieś znaczenie, nawet jeśli wydaje się, z bliska lub z perspektywy, że nie bardzo. Znaczenie niekoniecznie dla nas samych, dodajmy!

Jedyny problem jest taki, że odkrycie tego znaczenia może nastąpić albo nigdy, albo w sporej odległości czasowej, więc tu łatwo o przeoczenie takiego połączenia i o pochopne wnioski o “bezsensie” tego czy owego w życiu. No i dodatkowo to połączenie sensów może nastąpić poza naszą wiedzą, bo skąd możemy wiedzieć jakie znaczenie mogło wystąpić, powiedzmy nieskromnie, po stronie czytelnika?

Ale jako się rzekło, z rozmyślania o tym nic szczególnie fajnego nie wynika, więc może lepiej po prostu żyć, mając nadzieję, że wszechświat zatroszczy się o te połączenia sensów itp dodatki?

Życie jest fajne!

A co tu do rozumienia, poza samym tekstem?

Jakoś nie wydaje mi się, by miał Pan jak się domyślać, o czyj tekst chodziło, no naprawdę, zero szans.

Zresztą, jest to bez znaczenia dla meritum, co zaznaczyłem w swoim tekście.

Nadto, ja się nie zdenerwowałem, całkiem przeciwnie, zupełnie się nie zdenerwowawszy, zniecierpliwiłem się, a następnie zwyczajnie wkurwiłem dopiero co przeczytanym ględzeniem, niby do ludzi, a tak naprawdę, do lustra. Dzięki temu napisałem teksta powyżej. Dzięki czemu nawet owoż wkurwienie mi natychmiast przeszło.

Sam Pan widzi, ja prosty człowiek jestem i sprawy u mnie idą prosto, niczym drut, prawda.

Ukłony.