Ja tak tylko zagajam. Tak naprawdę zbliżamy się do konieczności podjęcia decyzji co zrobić z tym naszym pustawym muzeum blogowych duchów. Udało się co prawda spuścić już całe powietrze z mitologii i nostalgii, które urosły wśród części byłych bywalców po zamknięciu TXT dawno temu, więc to już jakiś postęp w przywracaniu rzeczywistości na jej miejsce, ale czas teraz na coś więcej, moim zdaniem. Stąd, prawda, zagajam, jak widać, sam do siebie raczej ;)

Nawigację po notkach ma Pan zawsze po prawej stronie w “teksty autora”.

Pozdrawiam

To “produktem powszechnego dostępu” zabrzmiało przerażająco! A już myślałem, że nikt nie ma wątpliwości, iż osobiście zawsze przedkładam jakość nad, powiedzmy, liczebność. Poza tym, kto ma czas (bo ja nie!), żeby ogarniać, za przeproszeniem, “ściek”, jak byłeś uprzejmy nazwać ów przerażający dla mnie kierunek “postępu”? Wyłącznie samo-obsługujące się Maszynerium wchodzi w rachubę. Z niewielkim wspomaganiem, wyłącznie w ostateczności. Czyli mniej więcej jak w ostatnim roku (albo dwóch?)

Jednakże, aktualnie nam panujące status-quo nie jest czymś przesadnie magnetycznym, ani, proszę mnie dobrze zrozumieć, seksownym.

Oczywiście sztuka dla sztuki, czyli na przykład ulepszanie techniczne praktycznego pustostanu/muzeum, aby tylko podrychtować tynk i farbę na ścianach i dodać nowszą szafę grającą, nie wchodzi w rachubę. Stabilna, nie-sporadyczna aktywność na TXT praktycznie nie istnieje, jeśli na chwilę wziąć w nawias niestrudzonego GG oraz Jerzego, natomiast bierna oglądalność trzyma się na tym samym poziomie 150-300 odwiedzin dziennie. Czasem nawet ktoś się zarejestruje żeby podziękować za jakiś tekst itp.

Żebyście mnie dobrze zrozumieli — nie mam zamiaru ani “ożywiać” TXT na siłę, ani go zamykać. Nie mamy też żadnego ciśnienia na oglądalność, czy “opłacalność”, bo to jest całkowicie pro publico bono i na luzie, od dawna.

Zastanawiam się po prostu, czy biorąc powyższe pod uwagę, nie należałoby jednak “czegoś” zrobić, by lekko “zakręcić korbą”, choćby z ciekawości, czy i co to da.

w czwartym krótkim akapicie nie rozumiem i nie znam aż 5 słów, których używasz:)
Masakra…

Jakieś ożywienie z chęcią bym widział, jak wiadomo ja jestem prosty, więc dla mnie wystarczy, by kilka osób pisało ciekawe teksty.
Acz w sumie to kryterium niby nie jest wymagające, a właściwie poza blogami pojedynczymi (w moim lewackim przypadku blogrolka Barta i okolice) oraz forum dla nauczycieli (eh, ta nostalgia) miejsc takich już właściwie nie znajduję.
No dobra jeszcze forum Castle Party.

P.S. Jako że TXT już od dawna nie konkuruje z S24, to chciałbym złośliwie skomentować najnowsze zmiany w salonie 24, który dąży w stronę lajfstajlowego portalu dla prawicowych lemingów czy naśladują natemat.pl Lisa acz dla innej klienteli.

Gość kupował konia na targu i coś mu nie grało, więc dopytuje czy aby na pewno ten koń widzi jak trzeba. Ale pewnie, widzi wszystko! — zapewnia handlarz. Skoro tak, koń kupiony. Chwilę potem, jak nie wyrżnie w ścianę pierwszego napotkanego budynku. Gość wraca do handlarza i wścieka się — i co, ten koń jest ślepy! — ale patrz pan jaki odważny! — handlarz na to z dumą :)

Z technologiami nie można przesadzić, to nie one decydują przecież. Ale koncepcyjnie coś da się zrobić nowego/nowszego, z pewnością.

TXT to takie przytulne zacisze ;) Ale jeśli coś miałoby się ożywić – może mailing? Albo konto na FB i TT z automatem wrzucającym tam zajawki notek? Chyba, że źle odczytuję intencje…

pozdrawiam

Gadający Grzyb

i owszem, super, ale dlaczego Grzybów nie dodaje, że zapytam?

Na razie nic jeszcze nowego z Maszyną nie dodaliśmy. Może odkryłeś “nowy” monitorek, dostępny od paru ładnych lat? :) Tam się chyba, o ile pamiętam, bo to lata temu konfigurowałem, dodają notki kliknięte jako obserwowane albo auto-dodane po napisaniu komentarza.

Dałem plamę, bo wyraziłem gorący aplauz dla “nowego” gadżetu na TXT, który nowy i owszem był, ale dwa lata temu. Po prostu mi umkło wtedy i dopiero wczoraj go odkryłem. A Grzyby w nim są, ale nie wszystkie, dlatego się koleżeńsko zaniepokoiłem.

Okazało się, że są, ale tylko te, które zaprenumeruję, albo skomentuję.

Pozdrowienia