Czyli mnie, głodnej zostaje tylko: W Śpiewowicach, wielkim mieście, przy ulicy Wesolińskiej, mieszkał sobie słynny śpiewak Pan Tralisław Tralaliński…

taka sobie namiastka…

A czy była ubrana jak do Rosołu?

Migrena, papa poległwszy na dołku… Zycie is brutal. Przechlapane!

zwróć proszę uwagę na pewną subtelną różnicę;
panna baronówna Madeleine Sobiesiak de Lotto była ubrana do Rosoła, czyli gustownie, szykownie i z klasą.
Jest przecież damą, nie jakąś frywolną tancerką z kabaretu.

Do rosołu to ubrane były panienki Dysia Herbuś i młodsza siostra Krzysia Bosaka….hmm…. jak miała na imię?
Ech… te kobietki z variete…:)

Pozdrawiam

w którym nic nie ma o TXT i tekstowiczach ani PR:)

Hurra!!!

Ale w sumie ja jako ten profan na temat nie mam nic do powiedzenia, no.

pzdr

Czy nie zastanawia Was absolutnie rozkoszny dysonans, pomiędzy nietkniętą w zasadzie klasyczną staroświeckością muzyki a modernistycznym urobkiem inscenizatorów? Myślę tu o większości współczesnych realizacji, nie tylko o Trel-Trelu.

Wózek widłowy na podczerwień, a nim wyjący mezzo-sopran…

ale oni się tym świetnie bawią.
Mnie irytują ci, co na poważnie…

Zajrzałem do Chatelet, bo Rameau głał mi bajzełej do ślubu i ma do niego od zawsze miętę...

Nie bujałeś. Cudo! Pies we w szczególności.

jak wy kobiety, umiejętnie i z wdziękiem potraficie zagrać na najczulszych naszych strunach:
“Chcialam obsypac Pana gwiazdkami czerwonymi, ale niestety pozbawiono mnie tej mozliwosci.”

Rozumiem i rezonuję:

Adminie, apeluję o niezwłoczne przywrócenie Pani Agawie prawa do oceny!!!

Jeśli nie jest możliwe pełne przywrócenie, to proszę chociaż o dyspensę obejmującą mój blog, choćby w ograniczonym wymiarze czasowym!

Nie wiem jaki przyniesie to skutek, tym niemniej dziękuję za kamyk i pozdrawiam Panią serdecznie

nie bardzo wiem dlaczego irytują Cię poważni.

Przecież muzykę poważną z definicji traktuje się poważnie.

Najlepszą, najbardziej wyrobioną publicznością operową jaką znam jest, w swojej masie, publiczność moskiewska.
Znająca każdy takt, każdą nutkę partytury i każde słowo libretta.
Bezbłędnie wychwytująca najmniejszy fałsz i potknięcie.

Bo prawdziwy koneser znajduje przyjemność w słuchaniu tego co już zna.
I porównywaniu wykonań.
Siłą rzeczy, bo ilość dzieł tej konwencji jest, jak wiadomo, mocno ograniczona.

On przychodzi na spektakl dla wielkich i niezwykłych głosów, dla idealnie wykonanej muzyki, dla perfekcyjnych elementów aktorskich, baletowych…
To go zachwyca.

Jego nie da się zwieść stepującym i popiardujacym Godunowem, puszczającym bańki mydlane nosem…
Szczerze wątpię czy na czymś takim bawiłby się świetnie.

Myślę, że gdyby zatęsknił za taką rozrywką, to raczej wybrałby się do cyrku, kabaretu lub w najlepszym wypadku do wodewilu.

Pozdrawiam serdecznie

młodzieńcem byłem niewinnym, świata ciekawym i kulturę wysoką wszelkimi porami wchłaniającym, gdy mnie podstępnie doprowadzono do tegoż budynku użyteczności publicznej, który wczoraj odwiedziłeś, w celu abym obejrzał Pierścień Nibelungów.

Wszystkie cztery części. Non stop. Szwedzki reżyser, sadystyczny psychopata.
11 godzin, z krótkimi przerwami na regenerację. Gdyby nie szampan, którego nie żałowano, chyba bym nie przeżył.

Od tej pory z operą obcuję wyłącznie na płytach. Z rzadka.

Też tak mówiłam, dopóki nie poszłam z zakładem pracy na Carmen.

Przez 4 godziny o mało mi gały nie powyłaziły, a przez następne dwa tygodnie śpiewałam:
TORREA^DOR!
TORREA^DOR!!!

operetkom zresztą toże.

Dwa razy byłem w Operze, pierwszy raz było nudno, drugi raz było traumatycznie, było to we Lwowie, koniec czerwca, klimatyzacji brak, duszno strasznie, temperatura chyba ze 40 stopni, wyszedłem po dwu aktach (było pięć chyb, ale podejrzewam, że zemdlałbym, gdybym tam dłużej został)

Zabawne, bo nie pamiętam zupełnie, co to za opera.

Poza tym śpiewali po włoskiemu, a napisy leciały po ukraińsku czy cuś, więc niewiele rozumiałem.

Ogólnie chyba wolę mniej wyrafinowne rozrywki:)

widzisz jak to się dziwnie kręci…

Gdy ja byłem młodzieńcem, świata ciekawym (niewinnym, niestety, nigdy nie byłem), to nie wynaleziono jeszcze takiego podstępu, który zwabił by mnie do tego przybytku.

Podobnie jak Pino i Grześ uważałem operę, za hobby równie fascynujące jak zbieranie znaczków, nalepek i innego śmiecia.
I przeszło mi…dawno, dawno temu.

Miesiąc temu z yassową, z wielką obawą, poszliśmy sobie na Fausta Gounoda.
Z obawą, bo zrealizowała go przygasła gwiazda światowej opery, lobująca się w kanonicznych spektaklach-maratonach.

Trzeba wiedzieć, że w odległych czasach takie kilkunastogodzinne przedstawienia to była norma.
Do Opery chadzało się towarzysko, w interesach, dla lansu, dla flirtu…żarło się i żłopano, czasem spółkowano…śpiew i muzyka stanowiła wykwintne tło tego całego ambarasu, a tętniące życiem kuluary pustoszały jedynie na chwilę, podczas hitowych arii.

Teraz to jest szybki numerek, 3-4 godziny.Phi…
Da się zdzierżyć, wielka szkoda tylko, że bez bez tych wszystkich niegdysiejszych atrakcji.:)

Słowem: Dorcia rulez!!!

pozdrawiam

dziękuję, tego mi było trzeba!:)

Serdecznie pozdrawiam

ale ja Cię rozumiem idealnie, chociaż tej akurat pasji nie podzielam. :)

Jak nie znasz, to polecam “Maskaradę” Pratchetta…

“Dzięki nienawiści, miłości i nerwom. Tym właśnie jest opera.”

nie przystoi, bo na nie znająca się ;) wyszłabym,

A że jestem kobietą swiatową, wrzuciłam w wyszukiwarkę rulez, a tam, łoooomatkooo:

rtv
Rubik
Ruchać
Ruchać się
Ruchać w kakałko
ruchaj mnie w oczy
Ruchajka
Ruchawica
Ruchoma szopka
Ruda
Rulez
rum na kościach
Rundka honorowa
Rura
Rura i kita
Rurki
Rurociąg
Ruruj
Rusek
Rush

Co to jest, planeta małp czy co? – jak zwykł-był cytować z Madagaskaru syn mój pierworodny…

PS: yassa dzienx, dziękwa, Thnx, Danke, Ty :)

Rulez jest wporzo!

Pozdro & narka

No znowu się czegoś pożytecznego dowiedziałem.
Nie miałem pojęcia o tym, że istnieje taki zakaz w TYM demokratycznym państwie
i tego że nie ma ustawek, choć coś takiego podejrzewałem. No ale podejrzewać a mieć pewność to różnica jest ogromna, prawda

:)

Ukłony

chyba trochę zbyteczny, bo jakbyśmy się nie zrozumieli.

Napisałem, że Chatelet jest teatrem muzycznym, nie by zdezawuować czy wartościować cokolwiek.
Jest to znakomity teatr, według mnie, jeden z najznakomitszych w Europie.

Ale relacje między teatrem muzycznym, a operą są mniej więcej takie, jak między publikacją popularyzatorską- popularno naukową a pracą naukową.
Nie ujmując nic tej pierwszej.

Nie ma większego znaczenia autor(wykonawca), znaczenie ma raczej (mniej lub bardziej pogłębiona) treść i forma przekazu oraz jej adresat.

Zwróć uwagę; z tego co wiem, w repertuarze Chatelet znajduje się też Czarodziejski Flet Mozarta.
Obecnie żelazna pozycja wszystkich znaczących teatrów operowych.

Jednakże, jak sam wiesz, Mozart traktował to dzieło, jak coś mniej poważnego, lżejszego, coś o charakterze bardziej ludycznym.
Coś przeznaczonego dla szerszej, mniej wyrobionej publiczności.

Jak wiadomo napisał je na zamówienie teatru Emanuela Schikanedera.
Nie dworu czy Opery.

Geniusz twórcy oraz doskonałość dzieła, jednak spowodowała, że z biegiem lat, czas zweryfikował jego wartość i awansowało ono do kanonu najznakomitszych osiągnięć gatunku.

Nie wystarczy oznajmić; skomponowałem operę, żeby to co powstało rzeczywiście było dziełem operowym.:)

Podobnie rzecz ma się z komedią liryczną Le Paladins J.P. Rameau.

Z tym, że tak jak samemu Rameau daleko jest do Mozarta, tak Le Paladins równie daleko do Czarodziejskiego fletu.
Rameau był bardziej teoretykiem muzyki niż uzdolnionym praktykiem.:)

Renesans i zainteresowanie jego twórczością, ciągnące się od lat 60 tych, traktuję bardziej jako muzyczną ciekawostkę i modę, niż odkrycie na nowo wielkiego talentu kompozytorskiego.
Mnie on tam zupełnie nie powala.:)

Z tego co napisałem, widać jednak, że granice są tu bardzo płynne. Jak to w sztuce…
Zatem niczego nie przesądzam.
Nie upieram się.
Być może się mylę i kiedyś zostanę powalony.:)
Kto to wie?

Pozdrawiam serdecznie

Ps.
I nie strasz mnie, proszę, Robertem Wilsonem, dostatecznie już on sam mnie wystraszył swoim Faustem.:)
O czym pisałem wyżej Merlotowi.

A Teatr Dramatyczny, jak sama nazwa wskazuje, to teatr dramatyczny, nawet nie muzyczny.:)
Wystawia m. in dramaty, w tym konkretnym wypadku wg. Ibsena, w żadnym razie opery.
I chyba naprawdę nie ma nic do rzeczy, czym kiedyś zajmowała się osoba aktualnie dramat ten reżyserująca.
Nawet dla moskiewskiej publiczności.:)

Pozdrawiam raz jeszcze.

taką absurdalną książeczkę, w której pewien facet zginął w katastrofie kolejowej, a wszyscy myśleli, że to inny facet, bo byli ubrani tak samo, a że ujawnienie śmierci tamtego oznaczałaby klęskę finansowych planów różnych osób, to jego zwłoki plątały się po całej Anglii, m.in. transportowane w fortepianie… W efekcie jeden taki młody prawnik postanowił zaszyć się z tym fortepianem (który został mu podstępnie podrzucony do mieszkania przez ludzi zaangażowanych w aferę) na Tamizie, udając, że komponuje operę. Potem przyszła panienka Julia, która niestety umiała czytać nuty i wykryła szalbierstwo prawnika, który cierpiał, ukryty pod stołem. Na końcu jednak fortepian z trupem w środku został ukradziony przez jakiegoś cwaniaka, prawnik ożenił się z Julią i wszystko skończyło się dobrze.

hopla hopla

Zabili go i uciekł.

jak już wielokrotnie podkreślałem, na karteczki kolorowe arbitra trzeba solidnie zapracować, nie ma tak lekko ani po znajomości. I proszę mi tu nie poruszać zamkniętych tematów, bo naślę na Pana admina z upomnieniem!

Pozdrawiam ;-)

wszystko to, przez tę, czego wielu nie może mi darować, dobrą pamięć.:)
Przez tę moją piętę achillesową jeszcze kiedyś się doigram…

Czy naprawdę trzeba o tak późnej porze niepokoić admina?

Liczę na wyrozumiałość i życzliwość... a właściwie…hmm… czego to ja chciałem?
Zupełnie już nie pamiętam…:)
Dobranoc

tam Cię nie mogę zaprosić, więc zapraszam tutaj :) Jesteś jak najbardziej mile widziany w naszym wporzo gronie!

hi hi

na razie pije na moim bloxie piwo i jeszcze nie zauważył. Zresztą, na razie nie wiemy nawet, co na to sam yassa.

W każdym razie, jestem piękna i dobra jak Luke Skywalker, załagodzę każdy konflikt. Otto von Merlot prześle mi słoik miodku, zalepię obydwu gęby i będzie swiatyj mir…