Dziś będzie poważnie. Dziś, w odróżnieniu od tego, co zazwyczaj czynię, nie będę głosił prawdy. Taka odmiana. Takie refleksje. Refleksje, można powiedzieć, niestety świąteczne. Czemu niestety? Bo smutne, ludzkie, mało kocie. Takie inne. Ale nie zanudzajmy potencjalnych czytelników przydługim wstępem. Chciałem tylko zaznaczyć, że nie ma sensu doszukiwać się w tym tekście jakiejkolwiek satyry. Po prostu jej tu nie ma.

Otóż referendum Drodzy Państwo. Jak wiemy, referendum jest formą demokracji bezpośredniej. Bezpośredniej, czyli, jak sama nazwa wskazuje, „bez pośredników”. Nasz głos ma wpływ na ostateczny kształt decyzji. Bezpośrednie są też wybory, jednak parlament sam w sobie jest demokracją „pośrednią” czyli przedstawicielską. My mamy wpływ li tylko na wybór, który w założeniu dokonujemy na cztery lata. Później zaś wpływu już nie mamy. Czyli demokracja po części jest wirtualna. Mandat posła jest wolny, niczym nieskrępowany, konstytucyjnie zakazane są jakiekolwiek instrukcje wyborcze. Program wyborczy, w świetle tego, jest tylko i wyłącznie obietnicą, która w żadnym wypadku nie może wiązać polityka. Takie rozwiązanie jest poniekąd słuszne, lecz budzi wiele kontrowersji. Otóż wybór musi być powodowany jakimiś przesłankami. Przesłankami, w demokracji, powinny być obietnice do realizacji których będzie dążył polityk. Jak pogodzić brak wiążących instrukcji z programem? Honor? Godność? Wydawałoby się proste, lecz tak nie jest. Z jednej strony polityk ma dbać o swoich wyborców, realizować obietnice, z drugiej zaś ma dbać o dobro Rzeczpospolitej. Czasem są to wykluczające się rzeczy. Bo dobro Rzeczpospolitej jest dobrem ogółu, nie zaś pewnej grupy wyborców.

Nie da się jednoznacznie rozstrzygnąć, czy polityk może być niezależny w świetle dokonywania wyborów. Nie to jest jednak celem. Wróćmy do referendum. Otóż jak zapewne wiecie Drogie Czytelniczki oraz Drodzy Czytelnicy, nasi politycy, od lewa do prawa, stwierdzili, że nie ma sensu pytać się wyborców o Traktat Konstytucyjny w UE. Argumenty były durne – że nie będzie frekwencji, że nikt nie przeczyta etc. Przepraszam za słowo „durne”, nie przystoi to w rzeczowej analizie, jednak nic innego nie przychodzi mi do głowy. Durne, przewidywalne. Wybrańcy narodu, politycy, doszli do wniosku, że nie jest możliwe by ogarnąć ów traktat. Od tego w końcu mamy polityków. Przypomnijmy tylko:
1) Premier i Minister Spraw Zagranicznych traktat podpisali po zapoznaniu się z ekspertyzami. Treści nie znają.
2) Premier nie czytał treści traktatu.
3) Nasi wybrańcy narodu nie potrafili powiedzieć czym jest OECD i na co właściwie pozwoliliśmy Rosji. I to nie tylko rządzący ale również opozycja. Nikt, włączając w to prawie ministra spraw zagranicznych Pawła Zalewskiego nie wiedział o co chodzi.
Nasi wybrańcy narodu przyjęli założenie, że nie ma sensu pytać o opinię własnego społeczeństwa. Uznali, że jako wybrańcy dostali mandat także na decydowanie o czymś, o czym pojęcia nie mają. I na tym powinniśmy skończyć. Ale nie możemy.

Nie chcę wyrażać swojej opinii na temat owego traktatu. Nie jest to czas i miejsce. Nie czas i miejsce też na dyskusje nad przyszłością Europy. Jednak jako społeczeństwo, niezależnie od poglądów, nie możemy się godzić z pozbawianiem nas wolności. Brodski mówił: „wolność jest wtedy, gdy zapominamy pisowni nazwiska tyrana a ślina w ustach smakuje słodziej niż chałwy Persji”; prawdą też jest to, że człowiek wolności sam nie może się zrzec. A wolność do decydowania o otoczeniu w którym człowiek żyje, jest wolnością przyrodzoną. Nie żadne tolerancje czy inne konstrukty myślowe, tylko właśnie wolność. Wolność do powiedzenia „ta władza mi się nie podoba”, wolność do powiedzenia „zgadzam się” albo „nie zgadzam się”. Nasza wolność to nasze prawo do decydowania. Nasza wolność to nasze prawo do funkcjonowania w społeczeństwie, które sami kreujemy.

Politycy chcąc przepchnąć coś, co jest niczym innym jak Konstytucją w nowej formie, rezygnują z referendów. Dlaczego w Polsce również zdecydowano się na ten absurdalny krok? Wiadomo, że w referendum bezapelacyjnie Konstytucja by przeszła. Otóż ponoć chodzi o frekwencję (pojawiły się też głosy, że to za dużo kosztuje… ręce opadają – wolność jest bezcenna tak jak i formy jej realizowania. Nawet gdyby wybory i referenda miały być co miesiąc, nie możnaby ich odmówić ze względu na tak absurdalny argument). Chodzi o frekwencję czyli tak naprawdę chodzi o poszanowanie demokracji. To nie są wybory gdzie człowiek nie wie na kogo głosować. Tutaj ma prosty wybór. TAK lub NIE.

Obowiązkiem polityków jest umożliwienie w tak kluczowej sprawie podjęcia decyzji przez obywateli. Jeśli tego nie czynią, nie zdają egzaminu z demokracji. I nie zdali. Tak świątecznie to wyszło. Nie obchodzi mnie jaki byłby wynik. Obchodzi mi o odebranie nam prawa do wolności wyrażenia swoich poglądów. Tym smutnym aspektem kończę.

Pozdrawiam,
Kot