Portal.
Tekstowisko miało być portalem służącym wymianie poglądów, opinii, myśli. Czy ktoś z piszących tu jeszcze pamięta znaczenie tych słów? Pogląd. Opinia. Myśl.

To stało u podstawy. Było fundamentem, na którym Trzech Facetów próbowało zbudować ten portal. Trzej Faceci, z różnych względów, oddalali się od siebie i od pierwotnych pomysłów. Nie stało się to dziś. Nie stało się wczoraj. Nie stało się to tylko za ich przyczyną. To był proces. Proces, w którym mamy udział wszyscy. Ja i Ty. Pan i Pani.

Imprezy.
Dziś, jak i rok temu, jednemu z tych Facetów, który chciał utrzymać TXT na poziomie nieco wyższym niż poziom “klasowej naszości” czy “twarzoksiążki”, zarzuca się doktrynerstwo i despotyzm. Robią to z wielką werwą Ci, którym wystarczały dialogi:
– O! Wiosna przyszła!
– A tak. Przyszła.
– Hm, mnie dziś bolała noga.
– Aaa, niedobrze. Fajny film dziś widziałem.
– Cudownie. Może papieroska?
– A dziękuję. A co u cioci?
– No, dwa piwa proszę.
– Świetnie. Ja też mam chusteczkę haftowaną.
Dialogi bez względu na temat i treść tekstu, który sami nasmarowali. W sumie nie ma się o co czepiać. Jaki Pan (na blogu) taki kram (w komentarzach). I świetnie.
Gorzej, jeśli same teksty obrazują tylko takie “wydarzenia”. Gorzej dla Gospodarzy portalu, którym kiedyś ubzdurało się tworzyć coś innego.

Nooo, (słyszę już oburzone głosy) ale o co się rozchodzi? Nikt nas nie będzie po kątach rozstawiał! Nie obchodzi nas, że (współ)Gospodarz zaprosił nas na wernisaż. Chcemy grać w pokera, chlać i rzygać na dywan. A (współ)Gospodarzowi wara!

A może by tak w lustro spojrzeć? Chcielibyście tak we własnym domu? Naprawdę?
I odebralibyście sobie prawo do wyrażenia sprzeciwu i podjęcia decyzji o opuszczeniu imprezy? (O wyrzuceniu z chałupy mistrzów w rzyganiu na dywan już nawet nie wspomnę. Wyrzucać? Do czego to podobne?!)

Wstrętny Facet z tego (współ)Gospodarza. Wstrętny Typ. Nie chciał się bawić naszymi zabawkami we własnym domu. Potwór. Despota. Knebel wolności naszej. Tym większy, “gdyż sprawia sie wrażenie, że piszący tutaj nie mają na nic wpływu, nie są partnerami, i są tylko “figurą” zapewniającą ruch na portalu”.
Litości! Bloger-Bidusia, nie miał i nie ma wpływu na nic. Nikt go nie reprezentuje.
Dajcie Mu lustro! Sobie też weźcie, Drodzy Blogerzy TXT. (O “ruchu na portalu” za chwilę.)

Pragmatyzm.
W zdecydowanej większości nie znamy się. Patrzymy na siebie przez pryzmat tego co piszemy. Tak przynajmniej powinno być. A czy tak jest? Raczej nie.
Większość nie jest zdolna do oderwania swojego patrzenia od nicka adwersarza, na którego patrzy. Większość nie cierpi, wręcz poczytuje to za zdradę, kiedy zaprzyjaźniony awatar ośmieli się mieć inne zdanie niż miejscowe “kółko zainteresowań”, do którego przez chwilę przynależał. Wyjątki są ale potwierdzają tylko tę smutną regułę.
Nie trzeba daleko szukać. Ot, RRK na przykład. Dopóki przez ostatnie tygodnie była przydatna – była “nasza”. Oooo, nikt już niczego nie pamięta? Niczego nie rozumie? Jak zwykle.
Identycznie było z Magią. Powiedziała kilka ostrych słów i… wypad. Kiedy wróciła, jako Kazik, mało się nie pozabijaliście żeby z nią rozmawiać. Namawialiście, żeby blog założyła. Ale kiedy znów pojawiła się, jako Magia, przyznając się (sama!) do kazikowania tu i ówdzie wzbudziła oburzenie. Potem znów było miło, dopóki się nie skończyło. Głupia Baba miała własne zdanie. Nie było tak?
Teraz RRK wytknęła Poldkowi asteriksowanie. Trafiła ale nie jest „nasza“ więc oberwała pałką szydery miejscowego Ewangelisty. Gdzie jest lustro?
A Delilah? Ooo, ona też była “nasza” dopóki nie przeciwstawiła się byłemu Guru Archipelagu Bola a potem nie wyraziła się dosadnie o bezczelnym tekście mieszającym kobiety z błotem. (Tak, wiem – licentia poetica. Jasne.)
Szczytowanie następowało kiedy to Sergiusz przedstawiał swoje wizje rozwoju TXT. Nieprawdaż? Oooo, On nie miał prawa mieć własnych pomysłów, poglądów i opinii, bo On reprezentował “władzę”. Czy ktoś, kiedy wyzwalał herbatnika, nie deklarował publicznie umierać za “wolność naszą i waszą”? Nie tak było? Nie! A to przepraszam. Pomyłka.
Lustro! Gdzie jest lustro?!

Lament.
Wstrętny nam (współ)Gospodarz postanowił opuścić trwającą w najlepsze imprezę. Niech idzie precz. Zrobimy tu sobie Dzikie Pola.
Wstrętni nam blogerzy podjęli podobne decyzje. Niech idą precz. Zrobimy tu sobie Dzikie Pola.
Nie zrobimy? Prowadzenie portalu wymaga pracy? Są jakieś koszty utrzymania tej imprezy w ruchu? Och! To wszystko przez Niego! To wszystko przez Nich!
Poszli sobie. Nie chcą więcej poświęcać własnego czasu na naszą imprezę. Nie chcą debatować nad naszą przyszłością!
A niby nad czym? Nad tymi samymi postawami pełnymi roszczeń? Nad awatarami, którym się należy?
A niby co się należy? Jesteście przecież tacy wolni, tacy piękni i dobrzy. Tacy mądrzy. I nie potrafiliście przez te dwa tygodnie zorganizować się na tyle, żeby podtrzymać imprezę? Wszystko na co było Was stać to wymiana adresów mailowych, jutubki i ploty na boku?
No i pretensje, wieczne pretensje, że nikt nie chce już tyrać, żebyście mieli gdzie gaworzyć. Wy, którzy powodujecie “ruch w maszynie”.
Jaki ten ruch jest, to widać. Aż nadto. Buńczuczne zapowiedzi jakoś skarlały, spłaszczyły się. No, Blogerzy Dni Ostatnich, czyż to nie Wy stanowiliście o sile tego portalu? I co? Dwa tygodnie i “nicość”. Perełki Dymitra i Ernestto to wyjątki.
Gdzie jest lustro?

Szydera.
Wyzwalanie Textowiska od wszystkiego kończy się wyzwoleniem blogosfery od Tekstowiska. Wielu cieszy się z tego. Nawet taki Orliński zachwyca się upadkiem “prawicowego” portaliku. Biedny Miś! Nie najlepiej to świadczy o jego profesji dziennikarskiej. Taki niby portalik a tyle cennego czasu mu poświęcił. Siedział, bidusia, czytał, myślał, pisał. I co on teraz zrobi kiedy TXT zniknie w mrokach niepamięci? O czym będzie pisał w komentarzach na jego blogu taki oszust1?
Przyznam szczerze, że mało mnie to interesuje. Mendy zawsze znajdą sobie miejsce do wyżery. Dzięki takim, którzy nie używają lustra do czegoś więcej niż uwielbienia własnego narcyzmu i wyrzekania.

Podziękowania.
Dziękuję Szczęsnemu za to, że przyłaził kłócić się ze mną. Przynajmniej trzymał się tematów. Mniej więcej, bo rozszerzał zakres do granic i pękał nerwowo. Ale się trzymał.

Dziękuję Synergie za parę fajnych gaduł. Jest (IMO) jednym z niewielu awatarów, których dane mi było spotkać, który ma głowę tam gdzie być powinna.
[Synergie, szkoda, że tak niechlujnie napisałeś swój ostatni tekst. Świetny temat do rozmowy. Spartaczony.]

Dziękuję Dorci i Markowi za ich osobiste notki, które wychodziły poza obraz ich personalnych doznań. Trzeba umieć tak pisać.

Dziękuję Referentowi, Foxxowi i Yassie za sposób w jaki pisali o rzeczach, o których mało co wiedziałam. Dobre pióro to skarb.

Dziękuję Dymitrowi. Za wszystko; za to, o czym pisał i jak pisał.

Merlotowi dziękuję za przepisy kulinarne.

Panu Jerzemu dziękuję za rozmowy.

Dziękuję Trzem Facetom za pomysł na TXT.

Sergiuszowi dziękuję za pracę jaką włożył w budowanie tego miejsca oraz za konsekwencję.

Pozostałym dziękuję za naukę jaką tu odebrałam. Dzięki Wam, Drodzy Pozostali, wyleczyłam się z blogowania.

———————————————————————————————————-

Lustro! Gdzie jest lustro?! Muszę je mieć, żeby zaśpiewać: Na pożegnanie wszyscy razem: hip hip hura, hip hip hura, hip hip hurrrra!
Przecież załatwiliśmy się sami, nie? Czyż nie jest to powód do dumy i radości?
Żadnych wyrzutów, żadnego cofania się, dawania pola, żadnego przepraszam. Dobrzy i Piękni tego nie robią.
Ja, na własne (nie)szczęście, jestem tylko brzydka i zła.
Na pożegnanie wszyscy razem: hip hip hura, hip hip hura, hip hip hurrrra!