Cóż to takiego jest ta mortadella? Ano, to jest “cóś”, co powstaje po połączeniu zmielonej słoniny i takoż zmielonego mięcha wieprzowego (z różnych okrawków świniny), dodaniu do tego przypraw (przede wszystkim gorczycy) i władowaniu tego wszystkiego w nowoczesny, plastikowy, flak. Zgodnie z normami.

Znaczy się, jak humanoidalny żarłacz kupuje mortadellę, to ma raczej blade pojęcie o tym, co w środku tegoż produktu może się znajdować.
Nieważne. Ważne, żeby mu smakowało.

No to ja spróbuję przygotować ciężkostrawną mortadellę polityczną.

Składniki:
dowolna ilość słoniny z Rosji
3 miarki USA
2 miarki UE (po jednej na Francję i Niemcy)
2 miarki Izraela
1 miarka Gruzji
1 miarka separatyzmów wszechświatowych (może być 50/50 dla Kosowa i Abchazji z Osetią Południową)
3 szczypty Iranu
2 szczypty Chin
śladowe ilości orzeszków arachidowych: Brazylia i Argentyna
opakowanie: flak plastikowy – czyli „giełda“

Przygotowanie:
Bierzemy…
(O przepraszam, zaginął mi zestaw narzędzi masarskich w ilości sztuk 6 (słownie: sześciu).
O! Odnalazł się.
Ale i tak wygląda na to, że wszystko będę musiała przyrządzić sama, jako że tuż po odnalezieniu narzędzi wyparowało kilku pomniejszych czeladników. No cóż, samo życie…)

Bierzemy pół miarki separatyzmów wszechświatowych (tych z Kosowa) mieszamy je z częścią słoniny rosyjskiej i doprawiamy jedną szczyptą Chin. Odstawiamy do lodówki.

Następnie łączymy zmieloną miarkę Gruzji z dwoma miarkami USA i dwoma miarkami Izraela. Doprawiamy do smaku pozostałą połową miarki separatyzmów wszechświatowych w postaci trutki na szczury z Osetii Płd. i Abchazji oraz dwiema szczyptami Iranu.
Mieszamy dokładnie uzupełniając masę rosyjską słoniną.

Dodajemy stopniowo masę wyjętą z lodówki.

(Oooops! Składniki mimo intensywnego mieszania nie chcą się połączyć.)

Dodajemy pozostałą szczyptę Iranu, dla wzmocnienia smaku.
Mieszamy nieustająco choć ręce omdlewają…

Masa bulgoce… Zupełnie bez sensu. A może składniki źle dobrane były?
Who cares? – jak mawiają wschodni Indianie.
Dodajemy zatem dla wyważenia smaku 2 miarki UE i jedną miarkę USA (ze szlachetnych części świńskiego truchła).

Mieszamy…

Masa jest dość plastyczna. Ale śmierdzi. Trudno, nie zawsze w produkcji wszystko się udaje. Szlag! – naprawdę cuchnie.
Eeee tam!
Jak wciśniemy to gówno we flak plastikowy (na przykład z domieszkami orzeszków brazylijsko-argentyńskich, bo zawsze się coś przytrafi), to może ktoś się skusi…
No musi się skusić!
Teraz trzeba to sprzedać. Musimy to sprzedać, bo płynność finansową nasza fabryka już dawno temu utraciła. Szukamy więc „jelenia“…
O jest! Niestety stawia warunki. Twarde.
Pewnie dlatego, że wiśnie przekwitły. A one optymistycznie zawsze stroją struny. Te wiśnie…

Nieważne. Ważne, żeby Szanowni Państwo niestrawności się nie nabawili…
Znaczy się My, Składnikodawcy. Bo wam, drodzy Klienci… a pies wam mortadellę lizał…

Smacznego.

(Jakby co, to chłopcy z Blackwater zeżrą wszystko… Aż stanie się cud. Jaki cud? Oni zeżrą mortadellę a nam się będzie odbijało wojenną czkawką.)