Nie wiem, Aniu, o jak dużym parasolu ochronnym można tu mówić i czy w ogóle. Jednakże kilka rzeczy może tu faktycznie niepokoić. Jeden aspekt opisałam w ostatnim komentarzu do Pino.
Inny dotyczy samego czasopisma “Journal of Medical Ethics” (JME). Należy ono bowiem do chyba najbardziej prestiżowej i szacownej grupy wydawniczej na rynku medycznym – British Medical Journal. O!
Pisząc zatem wcześniej o “ostatniej desce ratunku” dla tych “naukowców”, jaką mogła być okazja do publikacji w piśmie kierowanym przez ich kolegę, wykazałam się raczej daleko posuniętą naiwnością.

Naiwność ta nie dotyczyła li tylko przypuszczalnego istnienia powiązań kolesiowskich mających miejsce w tak znanej i uznanej grupie wydawniczej, co stawia pod dużym znakiem zapytania sposób recenzowania prac nadsyłanych do tejże. Dotyczy również celów i intencji przyświecających nie tylko wybieraniu do publikacji określonych prac, ale też i samego wydawnictwa oraz jego redaktorów.

Oto bowiem red-nacz JME, prof. Savulescu pisze na blogu grupy BMJ, co następuje:

Doprawdy, jest to niezwykle interesujące…