“Chodzi Panu o sąd kategoryczny w rodzaju: “ten kto (gdyby urodził się 30 lat wcześniej) robił by karierę w wydziale propagandy KC obecnie będzie próbował ją robić w IPN-ie”. Rozumiem, w IPNie pracują ludzie pokroju propagandystów PRL-u. Chyba że źle rozumiem.”

Niezupełnie. W IPNie pracje trochę moich znajomych. Raczej przyzwoici ludzie.
Natomiast będę się upierał, że karierowicz, szuja i człowiek dysposzycyjny będzie próbował obecnie robić karierę w IPNie. A nie dajmy na to w młodzieżówce SLD. Chciaż lepiej by nam pasowało aby robił.

Tak, że jeśli Pan pragnie zasugerować, że ja twierdzę, że ludzie pokroju propagandystów PRL-u pracują w IPNie – to ja Panu odpowiem, że pewnie, między innymi, niestety tak. Ku mojemu ubolewaniu. Ludzie tego pokroju nie mają ani własnego światopoglądu ani religii.Oni tworzą je na potrzebę chwili. Niektórzy nawet wierzą (do następnej wolty) że są to ich własne poglądy. Jawi mi się to jako nieuniknione. I nie napełnia satysfakcją, lecz smutkiem.

Jeśli odniósł Pan wrażenie że jestem złośliwy – przepraszam. Pewne chwyty retoryczne wchodzą w krew i pojawiają się odruchowo w momencie gdy napotykam inne chwyty retoryczne. Nie było moim zamiarem ani Pana urazić, ani ośmieszyć. Ton wynika chyba z bezradności. Odbieram Pana publicystykę jako majstersztyk językowej logiki, wie Pan o tym. Nigdy nie ukrywałem. Tym bardziej czyni mnie to bezradnym, gdy nagle dostrzegam, że idzie pan przez środek trawnika, na skróty. Przecieram oczy i pytam się czy dobrze widzę.

Pana radykalnie pozytywny stosunek do IPNu akceptuję. Ale nie podzielam. Jest dla mnie taką samą instytucją jak każda inna. Podlegającą tym samym mechanizmom, tak samo narażoną na niebezpieczeństwo instrumentalizacji, jak również moralnej i politycznej korupcji. A ludzie w niej pracujący nie zasługują automatycznie na aurolę i rozgrzeszenie a priori. Zasługują, aby uważnie patrzeć im na ręce. Jak ludzie w każdej innej instytucji.

Pszczoły proszę Pana polecą do słodkiego. Osy też. Niezależnie od tego co napiszemy na słoiku i gdzie oraz z jakimi intencjami go postawimy. Sugerowania, że jest inaczej n potrafię pogodzić z logiką.

Co do reszty – spróbuję później. Pracowity dzień mnie czeka.
Niech mnie Pan nie demonizuje. Myślę, że więcej nas w gruncie rzeczy łączy niż dzieli.
Pozdrawiam
t.

P.S. Wszystkich bez wyjątku przepraszam za literówki i ewentualne ortograficzne. Piszę w biegu i w drodze.