widzę, że snuje się tu rozważania, na poziomie cokolwiek abstrakcyjnym.
Dlatego podrzucam mały konkret, by oprzeć rozmowę o realia.
Uwzględniające tradycję, wychowanie oraz własną, niezależną już, drogę i wybory życiowe.
Oraz ich konsekwencje.

Mam małe wątpliwości, czy dobrze robię?:)
Ale cóż, żeby było ciekawiej dwie historie.

We wrześniu 1947 roku, w Ostrowcu Świętokrzyskim w domu pani Piwnikowej, zjawił się sam płk. Roman Romkowski (Specjalnie dla MAWa, pan Telemach niech nie czyta.:) Do roku 44 Natan Grinszpan), który oficerskim słowem honoru gwarantował, że żołnierzy “Ponurego”, jeśli tylko skorzystają z amnestii, nic złego nie spotka.
Prosił, by gospodyni swym autorytetem, wpłynęła na ukrywających się podkomendnych męża. Dla ich własnego dobra.

Oficerskie słowo honoru, rzecz święta, więc pełna dobrej woli pani Piwnikowa wpłynęła jak potrafiła.

Tym, którzy zaufali jej apelowi życie (często już bardzo krótkie) zgotowało gorzką niespodziankę.

A opowieści o pani majorowej, błądzącej w koszuli nocnej po okolicznych polach, żywe są wśród tamtejszej ludności do dziś.
Jak mawiają; postradała zmysły.

W tym samym czasie, sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego ppłk. Roman Kryże, skazywał na śmierć żołnierzy i działaczy niepodległościowych; w tym rtm.W.Pileckiego

Mija lat 50.

Gdy ślimaczący się latami proces w sprawie FOZZ – matki wszystkich afer, zmierza już do finału, sędzia przewodnicząca, gwiazda sądownictwa, czysta jak łza pani sędzina B.Piwnikówna- bratanica mjr. Ponurego, przyjmuje, z rąk pana prezydenta A.Kwaśniewskiego, nominację na funkcję Ministra Sprawiedliwości, w rządzie premiera pana L.Millera,
Na krótko.

Taka sytuacja powoduje, iż postępowanie należy rozpocząć od nowa.
A to równa się, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, przedawnieniem zarzutów.

Sprawę przejmuje doświadczony sędzia Andrzej Kryże. Znany ze swej bezkompromisowości, sprawności, pracowitości i biegłości.

Niestety, kryształowo czysty on nie jest.

Tego doświadczenia i biegłości nabrał za komuny. I jeszcze do tego wszystkiego
nie dość, że syn Romana, to jeszcze mający na sumieniu skazanie obecnego marszałka sejmu wraz ministrem aktualnego rządu, na karę aresztu za zorganizowanie w 1979 roku obchodów 11 listopada.

Dla pełnej sprawiedliwości dodajmy, że w opinii adw. Stanisława Szczuki
współpracownika KORu i obrońcy oskarżonych, wydany wyrok był, jak na ówczesne warunki, łagodny a postępowanie sądowe przeprowadzone było bez zarzutu.

I cóż się okazuje?
Ten komunistyczny sędzia ze zbrodniczej rodziny i niechlubnej przeszłości doprowadza jednak sprawę do wyroku. Niebywałe.
Cud prawdziwy.

Jak obrazuje ten przykład, niezwykle trudno jest o jednoznaczny i kategoryczny osąd.

Pozdrawiam wszystkich Panów serdecznie

Ps.
Samą, czystą przynależność partyjną pominąłem, jako drugorzędną. Zgadzając się w tej kwestii z panem Telemachem. Na co mi przyszło?:)