Eee tam. Tak sobie pitu-pitu pitolę. :)

A bardziej serio…
To ja winnam Ci podziękowanie za zwrócenie uwagi na jeszcze jeden aspekt “pralni mózgów”. Dziękuję.
Na temat programowania podprogowego, bo tak to się chyba nazywa, nie będę się wypowiadać. Raz: to podobno zabronione (he, he), dwa: za mało wiem.
Zresztą, po co włazić tak głęboko, skoro to co pływa na wierzchu jest i tak wysoce efektywne? W większości wypadków.

Teraz będzie o doświadczeniu jednostkowym, osobistym, niepodlegającym uogólnieniu. :)

Parę lat temu odebrałam telefon. Pani o miłym głosie (jakżeby inaczej) poinformowała mnie, że dzwoni z “Duuuuużej firmy” i zapytała czy wyrażę zgodę na uczestnictwo w (uwaga :) paneuropejskim badaniu, którego celem jest zbadanie skuteczności różnych strategii marketingowych.
Zabrzmiało dumnie :) oraz ciekawie, więc się zgodziłam.
Pani poprosiła mnie cobym oglądała reklamy telewizyjne na takim to a takim kanale a po tygodniu zgłosi się do mnie “stażysta”, celem zebrania danych.

To była męka. To znaczy tydzień oglądania reklam w TV, bo od zawsze, kiedy pojawia się “przerwa reklamowa”, korzystam bezlitośnie z pilota.

Po tygodniu zjawiła się młoda dziewczyna. Miła i naprawdę profesjonalnie przygotowana. (W trakcie rozmowy okazało się, że była studentką ostatniego roku “zarządzania i marketingu” na… , a w zamian za darmową robotę pozwolono jej wykorzystać te badania do pracy magisterskiej.)
Pytań było multum, bardzo szczegółowych. I długo to trwało.
Kiedy zakończyłyśmy część oficjalną, dziewczyna powiedziała mi, że prawdopodobnie “mój” kwestionariusz zostanie odrzucony. Spytałam dlaczego?
W odpowiedzi usłyszałam: “Bo Pani nie mieści się na żadnej skali. Jest Pani dwieście którąś kobietą, którą odwiedziłam i żadna z nich nie była tak odporna na przekaz reklamowy, jak Pani. Tak prywatnie Pani powiem, że zazdroszczę Pani tej odporności. Sama jeszcze się łapię na ten badziew.“

Koniec części osobistej, niepodlegającej uogólnieniu. :)

Wracam do pytania, które postawiłam wyżej: “Zresztą, po co włazić tak głęboko, skoro to co pływa na wierzchu jest i tak wysoce efektywne?”

Trzeba mieć sporo wiary siebie, trzeba mieć przynajmniej niezłą samoocenę (nie, nie mówię o narcyzmie), żeby oprzeć się kremowi, który udowodni, że jesteś wartościową kobietą; proszkowi do prania, którego stosowanie pokaże, że jesteś dobrą i kochającą żoną i matką; zapachowi, który zagwarantuje mężczyźnie męskość; samochodowi, który sprawi, że poczujesz się prawdziwym mężczyzną; pożyczce, która uszczęśliwi całą rodzinę.

Wiecznie te same chwyty, tylko w innych opakowaniach. Nieustanne odwoływanie się do najbardziej pierwotnych instynktów: jedzenia, seksu, zdrowia, snu, bezpieczeństwa.
I, co najgorsze, dalej skuteczne. W większości przypadków. Nie tylko w marketingu produktów. W polityce też.

Dziękuję Bianko.
Pozdrawiam ciepło.