jak miło znów Pana (i Stacha) posłuchać.

Nie dość, że trafnie swe (Wasze)spostrzeżenia Pan/Panowie lokujecie w ciekawym tekście, to na dodatek, co sprawia mi olbrzymią przyjemność, wpis ten mocno zahacza o ile już się nie zalicza do nurtu poezji lingwistycznej…

No, ale nie będę się wymądrzał

Serdeczności dla Pana, i – co rzecz tak jasna jak oczywista, dla Stacha