z tym, co rozumiem albo myślę, że rozumiem, to się tym zgadzam.
Albo i nie.
A z tym czego nie rozumiem, to już sam nie wiem.
W ogóle mam wrażenie, że rozumienie i nierozumienie nie dość , że demonizowane są, to to rozumienie nieosiągalne czasem jest.
Znaczy zrozumienie może być nieosiągalne.
Ale warto tę nieosiągalność zrozumieć.
Teraz już sam nie rozumiem.
Ale muzyka mi się podoba, choć nie rozumiem.
Ale może to i lepiej, bo gdybym rozumiał napisałbym może o niej tekst taki jak przed chwilą o innej muzyce a raczej tekstach.I po co by to było?

Pozdrawiam niezrozumiale acz serdecznie.