Dla wierzących religia jest w i e d z ą o faktach – to widać wyraźnie w wypowiedziach Poldka. Czasem wstrzymuję oddech zbliżając się do “chwiejnego w wierze”, bo budowla ma tak kruche fundamenty, że niewiele trzeba, by legła w gruzach, a nie mam prawa do tego choćby tchnieniem się przyczynić.
Wierzący często mulą intuicję ze świadectwem, a jedynym obiektywnym kryterium prawdy sa dla nich ich własne uczucia wewnętrzne. Potrzebują tego, by innych nawracać, bo podświadomie nie są pewni swoich racji. Dlatego łatwiej im akceptować mahometan niż ateistów. Czyjś brak wiary budzi w nich lęk – bo a nuż rzeczywiście? Usiłują przekonać jak największą liczbę ludzi, pewnie czując sie jedynie w dużym kręgu współwyznawców – bo czyż może nie być prawdą coś, w co wierzą miliony ludzi? Kiedyś miliony wierzyły w to, że Ziemia jest płaska, a Słońce kreci się wokół niej… ale o tym zapomniano już. Tłum może się mylić(Le Bon), tłum zwalnia od myślenia, tłum potrzebuje władzy i religii(Canetti).

http://defendo.wordpress.com/