Polska to wolnośc,tradycjia,swoboda,sprawiedliwosc,gościnnośc,radośc i wielowiekowa mądrośc.Polak – to serce sprawiedliwe, głowa otwarta,oko bystre, ręka mocna i sprawna, a nie kolor oczu i pochodzenie.

Otóż, nawet gdyby przyjechał tu ktoś z Tybetu ;pomieszkał z nami i po pewnym czasie zechciał byc Polakiem Będzie moim rodakim,a Twoim…?[przepraszam za poufałośc].Pozdrawiam ser…

Tym mnie Igła wpienia:).
Nawiązuje do bogatej tradycji obalaczy narodowych mitów i tromtadracji, spuszczaczy powietrza z patriotycznego balonu i upajaczy naszym nieudacznictwem.

A pózniej mamy przyjemność podziwiać szczuropolaczków (sami o sobie tak mówią) zachwycających się wspaniałą imperialną psią kupą na Trafalgar Square, z “non abla” na ustach i z pokorą merdających ogonami, gdy rozradowano-napity Brytol, dla jaj, odda im jedno ze swoich piw.

Nasze raby zjednoczonej Europy,wykształceni konsumenci literatury trendy.
Nie dziwi nic:)

Pozdrawiam serdecznie

Ja nie traktowałbym tego w tak ostry konfrontacyjny sposób. Tego typu literatura istniała u nas zapewne w takim samym stopniu jak i w innych krajach.
Z tym,że dla celów ideologicznych została ona nadmiernie wyeksponowana. Stała się trendy. A ta która niosła inne wartości i treści: patriotyczne i państwowo- twórcze, bezlitośnie wyszydzona.
Nie twierdzę, że ta pierwsza jest bez wartości, a jedynie, że proporcje zostały zachwiane. Stąd ten klasyczny już kompleks polski czy siedem polskich grzechów głównych w cudzysłowiu i bez:)

pzdr

Obwieś to ten, który mimo ewidentnych faktów zakłamuje polską historię.
“buty czyścić” winni ci, którzy ze swym poziomem moralnym nie są godni pełnić ważnych ról w społeczeństwie ludzi wolnych.
Reszte może Pan sam wydedukować.

Śledztwo podjęte z urzędu:)
To ja też z urzędu zgłaszam swój akces jako obrońca:)
Może to sprawa z kategorii prywatno- skargowych i może lepiej poczekać jak poszkodowany sam wystąpi z odpowiednim wnioskiem:)

pozdrawiam

Piszesz Pan:

Ze swej strony mogę tylko wyrazić żal, że osoba o takich poglądach, z rzekomymi tradycjami rodzinnymi, uważa się za Polaka. Bo w moim przekonaniu, w I RP, taki obwieś zostałby skazany na infamię.

To co/ Może powalczysz z panem Igłą? Hę?
Czy zaczniesz bredzić jak Kleina o papierowym Bohdziewiczu? Hę?

No jak? Bo za taki tekst jak tu napisałeś, no braciszku…

jacek [dot] jarecki63 [at] gmail [dot] com

Widzę, że nadal się nie rozumiemy. Nie ma Pan, ani nikt inny, obowiązku lubić i szanować wszystkich. Ma Pan prawo do wyrażania tutaj swoich poglądów, dopóki nie przekracza Pan granic określonych w regulaminie.

To czy Pan się z kimś zgadza czy nie, i to co Pan sobie sam prywatnie o kimś myśli, nie ma tu żadnego znaczenia.

Natomiast jeśli zamiast spierać się z kimś na argumenty, używa Pan personalnie adresowanych, obraźliwych epitetów, to informuję Pana po raz drugi i ostatni, że takie zachowanie traktujemy na TXT jako atak personalny, co kwalifikuje Pana, o ile Pan z tego nie zrezygnuje na rzecz merytorycznego sporu, bez personalnych ataków jak ten tutaj zaprezentowany, do podlegania regulaminowym konsekwencjom, tamże jasno określonym.

Czy rozumie Pan, czego dotyczą zastrzeżenia pod Pana adresem i na czym polega żółta kartka?

To są różne sprawy. Zgłosił Pan swego czasu jeden komentarz Igły do usunięcia, następnie dopominał się Pan realizacji swojego żądania. To nie działa w ten sposób. Igła w swoim komentarzu nie złamał w żadnym punkcie regulaminu TXT, a jeśli Pana zdaniem coś przekręcił, to należało mu to wytknąć, a najlepiej udowodnić. Dlatego Pana zgłoszenie komentarza Igły jako nadużycia zostało przeze mnie odrzucone. Nie mamy w zwyczaju uzasadniać każdej takiej decyzji, to leży w gestii Redakcji, w tym przypadku leżało w mojej gestii. Zamieszczam to wyjaśnienie jednorazowo, byśmy nie musieli do tego wracać przy innych okazjach.

Cieszę się, że dogadaliśmy się w kwestii naruszenia Regulaminu. Oczekiwanie równego traktowania jest zupełnie zrozumiałe i dla mnie oczywiste. Jeśli pozostają jakieś kwestie do wyjaśnienia, jestem do dyspozycji.

Pozdrawiam.

zostawmy już Iglę, on tu tylko przechodził:)
A Ty tymczasem trafiłaś w sedno.

Ślicznie opisałaś męża tej nie najpiękniejszej, bezposażnej Pani. Jej się czasami coś wymknie, on nie pozostanie dłużny. I mimo tej najcudowniejszej, jedynej w świecie miłości, co wieczór z ich mieszkanka dochodzą odgłosy dzikich karczemnych awantur.

I jak tu się pózniej dziwić dzieciom tej pary, że wymykają się z domu? I łasząc się do obcych z zazdrością obserwują, że może być jednak inaczej. Że miłość to nie odświętne, puste deklaracje i płomienne okolicznościowe wyznania, a codzienna, znojna dbałość i pielęgnacja.

pozdrawki

Przepraszam, że nie odniosłem sie do pańskiego wcześniejszego wpisu. I ma Pan tam niewątpliwie rację. Reakcja była nieco przesadna. Ale proszę zwrócić uwagę, że w wielu wpisach i komentarzach (nie tylko w TXT), wytworzyła sie maniera podkreślania awersji do polskości. I to często bez istotnego powodu.

Mozna powiedzieć, że przekroczona została “masa krytyczna”. Niekiedy takie działanie (nieco przesadne) doprowadza do powrotu do równowagi.

I jeszcze jedno. Wobec istniejących trendów negujących wartości niesione przez polską świadomość narodową, staram się przedstawić niektóre elementy, które miały wpływ na jej powstanie.
Nie jestem kimś znaczącym. Nie wiem, czy moje uwagi są właściwe. Jednak robię to, co uważam za swój obowiązek. Końcowe konstatacje nie są moim udziałem.
Co do pańskiego wpisu dla Delilah – w pełni się zgadzam.
Pozdrawiam