Łypałam tylko jednym okiem, więc mogłam coś przeoczyć. :)

“Odcinek trzeci” miał chyba w zamierzeniu skoncentrowanie się na analizie systemu społeczno-kulturowego. Ino, nie bardzo wyjszło.

No fakt, płaskie płytkie i po łebkach. Może lepsze byłoby pokazanie (jeśli tak na szybko i po łebkach) kilkunastu innych przykładów, niż przynudzanie o dwóch, trzech? Przynajmniej coś by się działo na ekranie.

W jednym momencie miałam frajdę. Jak zobaczyłam (pod koniec) bandę korpo-pajaców. Toć te scenki były kręcone w budynku w którym mieściła się moja była firma a korpo-ludki (te klaszczące) z firmy sąsiedniej zawsze wzbudzały we mnie (i kolegach z pracy) wesołość i politowanie.

Pozdrawiam systemicznie. :)

pewnie te korpo-ludki to dobrych parę lat temu było, sam się kiedys zawinąłem pod to i wiesz mi bądź nie – wyszedłem na ludzi:)

(cóż za skromność)

a pranie mózgu mega, po prostu perfekcyjnie przygotowane i wdrażane

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

http://www.tvp.pl/historia/system-09/wideo/duch

znaczy wykazałeś się odpornością na ichnie detergenty.

Pogratulować zdrowych gienów ;-)

Bardzo mega. :)

Uwaga, uwaga! :) Opowiem historię, którą zasłyszałam od znajomego, który w w nagrodę za znakomite wyniki w pracy oraz nadzieje dalszego wzrostu sprzedaży został wysłany do kraju dalekiego, siedziby Firmy Bardzo Wielkiej, na szkolenie.

Przylazł rano na zajęcia nie mogąc się pozbierać z powodu jet-lag. Oczy zamknięte; ruchy spowolnione; drapie się tu i ówdzie, najczęściej po zadku i rozczochranej czuprynie. Wokół wesoły szczebiot (do szału normalnego człowieka doprowadzający): Hał ar ju? Hał du ju du? Aj em Stiw from łerewer. Hał najs, izynt it?... i tym podobne.
Jak normalny człowiek usłyszy coś takiego 200 razy to ma ochotę sprać kogoś po mordzie. (kopyrajty Oszusta)

Zaczyna się lekcja. Radosny gwar zamiera. Klasa wita oklaskami prelegenta, czyli “wery ekspirjent person”, która to “person” zamierza się podzielić swoimi “eskpiriensami” z “respektful” publiczność.

No! to się zaczęło.

Gość spika, spika, spika, jakby go kto korbką nakręcił. Im bardziej spika tym mocniej się nakręca.

Czas płynie. Znajomy przysypia na krzesełku i źli się kiedy drzemkę przerywają mu okrzyki zachwytu oraz oklaski.

Facet spika. W pewnym momencie dochodzi. Już w zasadzie nie spika tylko krzyczy. Krzyczy o firmie, o rodzinie, o miłości i oddaniu. Normalnie szczytuje.

Mój znajomy jest już całkiem obudzony. Oczy ma wręcz kwadratowe. Szczęka opada.
W pewnym momencie postanowił zrobić coś, jak mu się wydawało, bardzo głupiego. Zrobić cokolwiek, żeby tylko przerwać ten sekciarski teatrzyk.

Nie zastanawiał się długo.
Powstał z krzesełka i wrzasnął z całych sił: HALLELUJAH!

A tłum powstał za nim i skandował raz za razem: HALLELUJAH!
I klaskał.
Twarze rozświetliła radość wielka.
Prelegent biegał między uczniami ze łzami w oczach.

Mój znajomy prawie zemdlał. Ze strachu, że im wszystkim coś złego się stało.
Potem poszedł się upić. Z żałości.

Na koniec kursu otrzymał dyplom za “ekselent acziwments end fabiulus atitud tołard de kompany mejn gol”.

THE END.

się popłakałem ze śmiechu tyż :DDDDDD
Idę podać dalej!
O ludzie!!!! :DDD

Bardzo proszę. Częstuj się.

:D

no to wszystko jeszcze przed Tobą, prawda.

Wracając na chwilę do odcinka trzeciego. Tam się pojawia taki wątek o tym, czy SMS-y itp. są elementem współczesnej kultury kontaktu, błyskawicznego, ale jednocześnie pozbawionego głębi, powierzchownego itd.

I w kontrze są świetne wypowiedzi gościa, który nazywa się Paul Levinson.

On świetnie argumentuje, że ważne komunikaty, niosące najgłębsze przesłania, mogą być bardzo, bardzo krótkie, i że traktowanie technologicznego przyspieszenia komunikacji jako jej spłycenia jest kompletnym nieporozumieniem, świadczącym jedynie o kulcie sentymentu do dawnych dobrych czasów, czyli kulcie iluzji.

Te jego wypowiedzi to (niestety) niemal jedyne coś wnoszące momenty w tym odcinku, i dodatkowo odbierające Autorom wymówkę, że “w takiej formule niedasię lepiej i treściwiej” itd.

Twórca wymyśla sobie jakiś program obserwując trynd.

No i wymyślił.

Teraz trzeba mu napisać eksplikację, w której wypisuje takie rzeczy, jak kształt filmu, odbiór wśród telewidza, jego reakcje, takie tam.

Zwykle przypomina to “co bym chciał”.

Pewnie tak było w tym przypadku.

Twórca naściemniał producentowi i wyszło to, co wyszło.

A tvp jest w dupie i musi coś z tym zrobić.

Naciskać np. na formę.

I tak to wygląda. Zresztą, w każdej stacji tak jest, ale to wskazuje na to, jak bardzo niekompetentni są szefowie działów, którzy kierują takie coś do realizacji.

Są jeszcze inne myki, ale nie chce mi się teraz o tym gadaty…

Już wkrótce www.przemek.saracen.pl !

mi się przypomniało:
Naprawdę niedawno krążył po ludziach filmik Kurskiego Nocna zmiana jako taka rewolucyjna demitologizaja IIIRP i w ogóle.
Jak w na tym tle postawię sobie ten “System 09”, zwłaszcza jego dwa pierwsze odcinki, to jednak nie jest źle.

Poza tym, że ich gość od montażu powinien mniej grać w gry komputerowe.

jak słusznie zauważył Odys – dla mnie to za mało.
Taki już mam apetyt na radykalizm :-)

Moim zdaniem tylko pierwsza część trzymała pion i poziom, w drugiej poszli w ślizg po powierzchni i mylące przesunięcie środka cieżkości na wielkie korporacje. Pisałem o tym w poprzednim tekście na blogu. Trzecia część stanowi jakąś kontynuację tego stylu drugiej.

Pewnie że dobre i to, ale trzeba więcej i mocniej.

Wszystkiego dobrego!