kiedy człowiek ma to oglądać :)

bede zatem miał na uwadze, może przypadkiem w telewizji będzie, w co wątpię

_{prezes,traktor,redaktor}

Dzienniki Motocyklowe nimi jakoś nie potrafiłem się przejąć, do tego ten Che marnie i nie zajmująco pisze. Bernal zagrał rólkę w filmie Babel. Film jest naprawdę niezły. Niezłym filmem jest “ I twoja matke też”...

po prostu.

powiem tak, kinematografia latino to nie jest moja milość, podobnie jak literatura zresztą. Almodovara widzialam w kinie raz, poszlyśmy parę lat temu z Zuzanną na “porozmawiaj z nią” i bylyśmy niezwykle zgorszone. Potem jeszcze widzialam w Muranowie “miasto Boga” (jeśli nie pomylilam tytulu) i po pierwsze mnie to znudzilo, a po drugie nie potrafilam się polapać, który z tych śniadych jest który.

Ale to, co opisujesz, brzmi interesująco bardzo. Może nawet sobie ściunk, korzystając z powrotu do pelnej sprawności Sieci Wszechświatowej :>

pozdro 600

od końca zaczynając, czyli od zgorszenia: my jesteśmy kobiety konserwatywne, teraz to już mniej, ale wtedy (początek liceum, bodajże) niezlomnie wyznawalyśmy pogląd, że mężczyzna ma być zly, paskudny, ostrzyżony na krótko i nosić bojówki, a także interesować się sportem, no i z zabiegów kosmetycznych to stosować prysznic, dezodorant i pastę do zębów. Teraz sobie wyobraź, jakie na nas zrobil wrażenie ten glówny bohater, jak mu tam bylo, Benigno?

Poza tym wątek opieki nad tą kobietą w śpiączce pogrążoną, lącznie z konsekwencjami i puentą (ekhm) też się nam jakoś pomieścić nie chcial w palach. No i slynne zdanie “wlaśnie zrobilam wielką kupę”, które zresztą przywolalam w jednej starej notce na moim bloxie, znęcając się nad pewnym greckim filmem :)

Także nie wiem, czy Pedro się nadaje dla mnie, nie wiem :)

Amores się obaczy, wlaśnie ściunk, choć podejrzewam, że to będzie bez napisów. Ale dobra, wloski w miarę znam, powinnam skumać coś. Kiedyś se, też z Zuzanną, chcialyśmy w ramach seansu domowego “Oldboya” obejrzeć i przeżylyśmy straszną mukę, bo to po chińsku bylo :D

Tak siedzialyśmy wtedy przed moim komputerem, bezskutecznie walcząc z torrentami, aż nagle zadzwonil telefon i glos kobiety w średnim wieku oświadczyl energicznie: “dzień dobry, tu Poncykowa. Czy mogę prosić panią Misiurkiewicz?”.

Umarlyśmy wtedy…

skoro nic nie rozumialyśmy z przebiegu fabuly. A żadnych używek w tamtych czasach nie stosowalyśmy, więc nie bylo jak podejść do tego kreatywnie.

Bo na przyklad w początku lat 90. kiedy mój wychowawca oraz polonistka chodzili do jednej klasy na Bednarską, to oni byli jeden w drugiego ćpuny straszne (wiadomo, zachlyśnięcie się wolności początkami, zresztą to jest pierwsze niepaństwowe liceum, jakie w ogóle powstalo w PL) i Karolina nam opowiadala, że kiedyś zdesperowana dyrektorka puścila im na wideo “Chlopów”, zamknęla drzwi na klucz i sobie poszla. A Filip, wychowawca znaczy i obecny Karoliny mąż, razem z kolegą wylączyli dźwięk i podkladali wlasną ścieżkę, z tekstami typu “musimy lecieć, bo spóźnimy się na czarną mszę”.

Pozdrawiam z powagą

dalo się na zdjęciach zauważyć... Dlatego tak mnie bawi wasza wzajemna niechęć z Nicponiem, bo pomijając poglądy polityczne i ulubione gatunki muzyki, to ja nie widzę specjalnych różnic między wami :)

No to teraz się obrazi, kurwa, chlip.