Pólnocnoamerykańscy Siuksowie, z których wywodzą się słynni Siedzący Byk i Szalony Koń, wypowiedzieli porozumienia jakie obowiązywały ich z USA i utworzyli własne państwo – podaje serwis internetowy FOX News.

http://wiadomosci.onet.pl/1662870,12,item.html

ciekawe…

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Całkiem apetyczne te indiańskie ciacha…:)
Tak sobie obejrzałam i przyszło mi do głowy, że znakomicie nadają się do niewoli.
Damskiej:)

Oj tam zaraz seksistowskie…:)

A zresztą, co to kurczę? Tylko faceci mają monopol na seksizm? Mowy nie ma! :)

Dzięki za dodatkowe ciasteczka, dobrze robią w niedzielny poranek.
Nie masz tam przypadkiem żadnego ubranego wyłącznie w pióropusz? ;)))

Mnie oskarżyliby o współudział, więc już by Ci było raźniej:)

Napewno razem potrafilibyśmy uprosić Wielkiego Manitou żeby jakimś gromem z jasnego nieba połaskotal wszystkich oskarżycieli po piętach.

ale miałem kolegów którzy ubierali się w pióropusze i latali po lesie :)

w punku był taki indiański nurt nawet folkowo/indiański … jak nie znasz to może Ci się spodoba Plebania

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

a i pogadaj z Docentem, on coś wspomina o kolegach co latali w pióropuszach po lesiue, wprawdzie nie wspomina, że nago, ale znając tendencie Docenta do demoralizacji i prowokacji, to pewnie i kolegów ma podobnych:)

pzdr

Chyba nawet z tego samego koncertu, ale mnie wciągnęło bardziej.
Dzięki za namiary w sumie.

pzdr

Sorry, ale kojarzy mi sie to z indianskim nurtem sztuki gayindianart:-D

_{Human Bazooka}

jak dla mnie to np. ten gość

pozdrawiam chwilowo

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

a w ogóle to jestem jak leski, bo obecnie 6 moich notek na SG wisi na całym TXT, 2 w sporcie, 2 w kulturze 9ale to stare), jedna w redakcja poleca, a jedna w dziale bnie tylko polityka.
Gienialny widać jestem:)
Więc trza se przerwę w pisnaiu zapodać.

pzdr

czy to przedstawia mnie czy Mada?
No i co chcesz od Mada, przecież ma rację, ze to jak gejowskie porno wyglada:)

pzdr

Chyba za słabo nakłułam….

Manitou, niech panowie blogerzy się tak nie podśmiewają, bo coś mi się widzi ,że swoich fotek stosownych w sensie konkurujących z tzw “kiczem” nie mogą przedstawić, ot co , zwykła zawiść ?...

Delilah, chłopaki piękne, cóż więcej mogę dodać, nie wiem o co Pani dokładnie chodziło ale jest na czym oko zawiesić
Pozdrawiam szczególnie, bo pierwszy się Pani wpisuję

na Pani komentarz oczywiście,
pozdrawiam

topless Docent i Mad, ale fakt, co do mnie trafiłaś, takich fotekj przedstawić nie mogę:)
Ale nadrabiam intelektem, urokiem osobistym, wdziękiem, czarem i setkami innych rzeczy (głos z offu: ale bredzisz, ale bredzisz, ściema jak nic, i tak ci nie uwierzy)
Ale te chopaki z obrazka Delilah to takie sztuczne, komiksowe, obejrzyj dwa filmiki co w notce wkleiłem i jeden w komecie, tam masz prawdziwych Indian.

A wpisujesz sie u mnie:)
A Delilah cos ostatnio nie pisze, zresztą ona rzadko pisuje, za to komentuje świetnie i czesto.

Czy kiedyś, w ciągu swojej historii rząd amerykański miał w planie eksterminację Indian? Na pewno nie w tym sensie, w jakim Hitler planował eksterminację Żydów, ale fakt jest faktem, że wskutek amerykańskij polityki Indianie na terenie Stanów Zjednoczonych o mało nie wyginęli. I wcale nie od kul amerykańskich żołnierzy czy osadników tak się stało – takie masakry jak nad Sand Creek czy nad Washitą należały do wyjątków. Oie potępiła amerykańska opinia publiczna, a przynajmniej znaczna jej część. W wypadku Washity wymowne jest to, że Custer w swojej książce “My Life on the Plains” często i gęsto tłumaczył się z tej masakry – widocznie musiał być za nią ostro krytykowany. Dopiero gdy po śmierci Custera narodziła się jego legenda, z masakry nad Washitą uczyniono genialnie rozegraną bitwę, pomijając ten drobny szczegół, że “genialny” strateg Custer zabił tam bardzo niewielu wojowników, za to wiele kobiet i dzieci.
Skoro od kul amerykańskich zginęło stosunkowo niewielu Indian, to co ich zabiło? Mówiąc najogólniej – cywilizacja białych. Bo oprócz planów wyniszczenia Indian rząd amerykański miał też inną koncepcję (chyba zresztą mocniej forsowaną niż eksterminacja): zmuszenia czerwonoskórych do trybu życia na wzór białych Amerykanów. Skutek – depresja, często alkoholizm i w końcu dramatyczny spadek indiańskiej populacji. Uszczęśliwianie Indian na siłę po prostu okazało się dla nich zabójcze. Swoją drogą dobrze, żeby z tej okrutnej lekcji wyciągnęli wniosek ci, którzy kogokolwiek chcą uszczęśliwać wedle własnego widzimisię.
Na szczęście zdarzali się Amerykanie broniący Indian: – James Fenimore Cooper, pisarz, jego zresztą chyba nie trzeba przedstawiać; – Samuel Houston, prezydent Republiki Teksasu, następnie gubernator stanu Teksas, słynny z tego, że w 1861 ostro sprzeciwiał się przystępowaniu Teksasu do Konfederacji – Pierre de Smet, misjonarz, wielki przyjaciel Indian Prerii; – Thomas Jeffords, agent Indiański, przyjaciel wodza Apaczów Cochise’a (tej przyjaźni poświęcono jeden z najbardziej znanych westernów “Złamana strzała”).
Dzięki takim ludziom historia stosunków amerykańsko-indiańskich jest dla Amerykanów trochę mniej wstydliwa niż mogłaby być.

... było jeszcze Wounded Knee. Aczkolwiek tamtejsza masakra nieco różniła się od tych nad Sand Creek i Washitą. W tamtych dwóch zbrodnia była z góry zaplanowana. Nad Wounded Knee – chodziło tylko o próbę rozbrojenia paru Indian. Niestety doszło do szarpaniny, która nieoczekiwanie przerodziła się w straszliwą rzeź.
Na szczęście wtedy już powoli zaczynało się budzić sumienie białych Amerykanów, czego wyraz dał np. James Fraser w słynnej rzeźbie “The End of the Trail”
http://f00.middlebury.edu/FS001A/gallery/images/Sculpture/FraserEndTrail...
przedstawiającej wycieńczonego Indiania (w domyśle – z winy białych).
Choć głosy sumienia były i wcześniej. Swoją wymowę miał tu obraz Johna Stanleya “Last of their Race”
http://www.ed-resources.net/guide/exhibit/2.36.htm
przedstawiający grupę Indian, którzy dotarłszy nad Pacyfik, nie mają już gdzie dalej uciekać (w domyśle – przed naporem białej cywilizacji).

Są rzeczy o których tylko my-kobiety mamy jakieś pojęcie:) Niestety, na TXT należymy do skrajnej mniejszości i ta sytuacja po prostu woła o pomstę do nieba (Admini słyszą???)

Pozdrawiam i ogólnie zachęcam do pisania i komentowania :)

Grzesiu- dzieki za dobre słowo ale doprawdy nie zasłuzyłam….

dio linków zajrzę zaraz.

Jeśli prawidłowo kumam, o co chodzi, to wróć sobie – jak już tak gramy w ping-ponga – do mojego pięknego i dobrego tekstu pt. Zebranie konspiracyjne. :)

Indianie? Niee… Ja się zachwycam białymi ludźmi w stetsonach, o szybkich rękach i Coltach za pasem.

ale prywatna opinia Del nie czyni Cię jeszcze pedałem. :P

Zetora mi pokaż, ale pewnie nie pamiętasz, gdzie to było.