Wolne Związki Zawodowe. Prekursor “Solidarności”. Konferencję o ich roli organizuje, pod patronatem prezydenta Rzeczypospolitej, Anna Walentynowicz. Zaprosiła na nią tych, którzy się dotąd często nie pojawiali w historycznych omówieniach tamtych czasów. Nie zaprosiła zaś Lecha Wałęsy, Bogdana Borusewicza, Jana Lityńskiego, Bogdana Lisa i Jerzego Borowczaka. Andrzej Gwiazda tłumaczył to rewelacjami, które się dotąd w ubeckich archiwach ujawniły i które “się jeszcze pojawią”.

“Solidarność” od początku ujawniała szereg różnic w poglądach swoich członków. Wielu jej działaczy zdradzało antyinteligenckie lub antysemickie skłonności. Jedni byli bardziej, inni mniej radykalni. Były grupy, które się chciały zadowolić tylko socjalnymi zdobyczami, inne dodawały do tego polityczny pluralizm a jeszcze inne parły do całkowitej wolności. Wygrały te ostatnie. Także trochę na zasadzie inercji. Raz uruchomiony mechanizm naprawy komuny zniszczył ją całkowicie.

Zaproszeni przez Annę Walentynowicz uczestnicy konferencji należą, zdaje się, do utopijnej grupy lewicujących antyinteligentów. Ich zapatrywania legły u podstaw sformułowania pojęcia państwa solidarnego. Nikt tego nigdy nie zdefiniował. Ale w ostatecznym pojęciu według jednych wygląda na to, aby pokazać “kto nadstawiał czoła a kto zbiera profity”. Aby także ci, którzy jeszcze swojego „sierpnia” nie zdyskontowali mieli ku temu okazję. Inni twierdzą, że państwo solidarne to zakamuflowana forma państwa ludowego, peerelu. Tworzonego i organizowanego przez nową monopartię. Posiadającą jedynie słuszną wiedzę. Polegającą na tym przede wszystkim, że nie należy dopuszczać do zakorzenienia się spisków mądrali, bogaczy. Bo się według nich zawsze wiedzę i bogactwo zdobywa kosztem innych.
Konferencja się odbędzie w Sejmie.

I bardzo dobrze. Ci, którzy dotąd buczeli na cmentarzach i państwowych obchodach będą mogli swoje poglądy przedstawić ogółowi. Wyartykułować je jasno, uzasadnić. Należy mieć nadzieję, że do relacjonowania obrad zostaną dopuszczone wszystkie media.

Jeżeli nie, natychmiast się sprawdzi podejrzenie tych, którzy organizatorom konferencji zarzucają chęć zdławienia opozycji. Na wzór peerelowski.