Według nieoficjalnych wyników na Podkarpaciu wygrał Stanisław Zając, kandydat PiSu. Uzyskał prawie połowę oddanych głosów. Kandydat PO musiał się zadowolić drugim miejscem, otrzymując nieco ponad jedną czwartą głosów. Zaskakująco dobry wynik odnotował Marek Jurek, z prawie trzynastoprocentowym poparciem. Pozostali kandydaci odnotowali zainteresowanie kilku procent wyborców. Andrzej Lepper czterech, Wacław Posadzki z SLD trzech a Jan Kułaj dwóch. Mirosław Orzechowski otrzymał jedną trzecią procenta głosu. A tak się starał. I na zapas już z Polski nieprawomyślnych wypędzał.

Jeżeli pamiętam dobrze, to prognozy wyborcze mówiły o połowie dla PiSu i ćwierci dla PO. W takiej sytuacji Platforma swój stan posiadania utrzymała. Jeżeli zaś prognozowane poparcia podzielimy przez odsetek wyrażających zdecydowanie, trzy czwarte, to PiS stracił prawie dwanaście procent a PO zyskała osiem.

Uderza niewielkie poparcie dla SLD, które swojego kandydata uplasowało poniżej schodzącego wyraźnie już ze sceny, i chyba ostatecznie, Andrzeja Leppera.

Marek Jurek bryluje. Pomimo braku wsparcia partyjnego zaplecza uzyskał aż trzynaście procent. Nie wiem jak się zachowywało Radio Maryja. Jeżeli go wspierało, to odniosło spektakularną klapę. Myślę jednak, że nie. W końcu serwituty braci Kaczyńskich są wnoszone regularnie i obficie.

Niska pozycja SLD, poniżej Leppera, jest znamienna. A kwiaty, którymi na wiecu wymachiwały jeszcze w ostatnich dniach najwytworniejsze damy nawoływanego do jedności proletariatu, na próżno jednak zwiędły.

Ogromnie raduje konfuzja, jakiej doznał czołowy kreacjonista i szafarz patentów na polskość. Poniżej pół procenta. Jakoś go Polacy nie uznali za godnego reprezentanta. Gdzie są do cholery prawdziwi Polacy.

Natomiast awantura z Wałęsą kosztowała PiS kilkanaście procent elektoratu. Coraz wyraźniej chyba widać, że Maczu Piczu wysiłków pisowskich strategów w rodzaju twórcy filipinek i potomka bezpotomnego hetmana znowu się jawi jako przeciwskuteczne. I to w regionie Jakuba Szeli, który sumienie Galicji obciąża bardziej, jak mniemane bolkostwo Wałęsę. Bo przyjmując, że zbiorowość czterokrotnie dłużej od jednostki pokutuje za grzechy, trzeba przyznać, że rabacja galicyjska jest w czasie tak samo oddalona od Podkarpacian jak bunt na Wybrzeżu od byłego prezydenta. A Lechu nie jest jednak pomawiany o przerzynanie kogokolwiek piłą.