Mieszkam w okolicy, która 30 lat temu byla okolicą rolno-badylarską. Mam wokół siebie starych mieszkańców o mentalności wiejskiej i nowych o mentalności finansowej.
Większość ludzi ma psy.
Najgorzej jest traktowany pies moic sąsiadów najbliższych, zasiedziałych badylarzy zbiedniałych. Ongiś właścieli całej okolicy, ale podział dzielnicowy, nadprodukcja dzieci przez dziadka i zmiany ustrojowe sprowadziły ich do roli w pewnym sensie pariasów. Pariasów mających poczucie wyższości w stosunku do ludości napływowej.
Co więcej, jest to klan rodzinny. Geny te same na całej ulicy. Te geny niestety generują dużą dawkę chamstwa i prymitywu.
Mój najbliższy sąsiad trzyma psa w żelaznej klatce, z maluśkim dachem i nędzną budą. Pies jest wychudzony, wystraszony, agresywny – ale dla nas przyjacielski, bo my jedno go dobrze traktujemy – i dostaje ataków lękowcyh kiedy strzelają rakiety świąteczne. Wtedy wyrywa się z klatki rozrywając sobie często skórę i przychodzi do nas, skacząc przez płot, gdzie nawiązuje stosunki dobrosąsiedzkie z naszym potworem. Trzymamy go u nas do końca strzelaniny a następowo pies jest zaprowadzany do domu, gdzie dostaje baty.
Ten uroczy sąsiad strącał także gniazdo syngarlic z wielkiego srebrengo świarka, bo gruchały za głośno. A tam małe ptaszki już kiwliły.

Taki system traktowania psa nie dotyczy jedynie ludności zasiedziałej. Niedaleko, jeden z nuworyszów ( oj tak, tak, wiadomo – ale wygląda na kulturalnego) zbudował na działce mamy wielki dom. Kupił sobie nowofunlanda. Pięknego! Wielkiego! Miłego. Po pół roku przywiązał tego giganta na łacuchu do budy, bo mu ogród niszczył. Czym on się różni od mojego sąsiada prymitywa? Niczym. Jest gorszy moim zdaniem, bo jest wykształcony i udaje eleganta.

A dlaczego o psach dziś?
Ano dlatego, że jest minus dwadzieścia. I żona powiedziała: Idź zbierz kupy.
Wziąłem dwie torby i poszedłem w śniegi. Na szczęście pies jest dominantem i wypróżnia się w dwóch tylko punktach srywań, na krzaki, żeby wyżej kupkać. Więc miałem w kilku warstwach śniegu jakieś siedem kilo kupy zliofilizowanej. Zbieranie jakże przyjemne, bo fekalia zmorożone na kakień. Zębami można by zbierać. Nie pachnie, nie rozmazuje się.... raj!
A biedny pies ma prag nienie zapłodnić sukę mojego taty, która mieszka za płotem. I nie ma anjmniejszego zamiaru wchodzić do domu i marznie tkwiąc wpatrzony w furtkę ojca. Głupi jest, bo ona jest wredna – pomeranian – ujada cały czas i nie bardzo dałaby się technicznie zapłodnić, albowiem mój pies typ Hovawart. Ona waży ze 4 kilo a mój 45. I nie da się sięgnąć słodyczy.