Poszedłem dziś coś zjeść samotnie. Do takiej eleganckije knajpy. To znaczy trendowej. Tu w okolicy jest kilka knajp, których właścicielem jest facet na wóżku inwalidzkim. On ma tych knajp powiedzmy 5-6 a w Moskwie jeden gościu ma chyba 35.
W każdym razie przerobili knajpę z Fusion na Włoską. Wszystko pozmieniali. I uklad sali. Byłem sam to se przy wielkim barze siadłem. Zamówiłem Bourbona na ktorego miałem ochotę, a że byłem po bieganiu, to musiałem uzupełnić płyny, to walnąłem piwo wielkie. Potem pdczas żarcia zjawiło się i drugie.
czytam se książkę, okulary już chyba za słabe, światlo też słabowite jakieś. Obok mnie siadł Amerykaniec z rud miejscowianką. Jakaś miłość chyba kwitnie. Oj naiwna naiwna.
I tak se siedzę, patrzę co jakiś czas wokół, widzę zegarki wielkości księżyca z czerwonego złota. Widzę piękne panie z brzydkimi panami. I nagle mój wzrok pada na flaszkę, która stoi na półce wprost przede mną.
patrzę ci ja na nią i pierwszy raz takie widzę. Nie daruję, mówię se.
Wołam obywatel, CO TO JEST, się pytam po węgiersku ma się rozumieć.
A to taka ichniejsza Grappa.
lej pan.

Nalał do zamrożonego kieliszka a raczej szklaneczki ( Pamiętacie Dziewońśkiego o szklaneczkach?) i łyknąłem – no rozlała się po gardłe jakaś poetycka maź. Spīlnęła w głąb trzewi i wywołała uśmiech.

Za dobrze, oj za dobrze.
a było to takie cóś:
DEMONIO DES ANDES.Ciekawe jakby zadziałało w dużej dawce.
http://www.mi-tierra.de/product_info.php/language/es/info/p413_Pisco-Tac...