mieszane uczucia.

Ale to pewnie dlatego, że czerwone ichniejsze opierają się przeważnie na francuskich szczepach, a do tych mam dystans pewien. Metodologiczny

- I czy Pani nie za dużo pije? – zasanowił się N – Toć założenie jest takie, że ja będę za całe Tekstowisko pił i smakował, a reszta już nie musi.

- O tempora, o mores wymkło się Panu Y jak tę uwagę głupią zobaczył...

gdzie im tam francuskie przypominać! – powiedziała, zupełnie jakby się na tym znała, a przecież w gruncie rzeczy i sprawy istocie uczciwie mogłaby powiedzieć, że jej smakuje albo też przeciwnie, wcale jej nie smakuje.

dziękuję awirtualnie :)

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

a ja się na takich winach nie znam, słabo się znam na alkoholach i z win, to tylko ostatnio smakowało mi Witoscha, słodkie i wermuty lubię, może coś o wermutach pan napiszę, co?

Czy ze mnie taki profan, że nie ma sensu, co?

Pozdrawiam serdecznie.:D

w takiej wysmukłej butelce, ale chyba za bardzo mi nie smakowało.

Najwyraźniej nie jestem chyba smakoszem, co?

A Martini lubię i czerwone i różowe i to białe.

Acha rozumiem w wysmukłych to Tokaj jest wytrawny.

Muscatel portugalski już sobie zanotowałam i Jacka wyślę, by kupił, dzięki.

Ja zrozumiałam, że nie o takie Martini Panu chodzi, bo Pan o Bondzie wspomnial.

Ampelos, nie pamiętam, ale inne takie np, jak San Marco pamiętam, to byl włoski wermut, b dobry, no ale ja miałam wtedy 20 lat i chyba wszystko mi smakowało.

Kosztował chyba coś około 60 złotych, chyba w 85, albo 86 roku.

Pozdrawiam serdecznie.:D

Ps. Jest jeszcze jeden wermut który mi b. smakuje, nazywa się Prosek i jest chyba chorwacki, albo jugosłowiański, mocno czerwony i ma wybitny jak dla mnie smak.

w wermutach całkiem bezradny jestem.

Może ktoś inny Panią Algę poradą poratuje.

Mnie to nawet ten drink Docenta Stopczyka przypomniał, jak wojennym stanie się degradowały obyczaje.

Raz na całkiem kulturalnym przyjęciu piłem mieszankę kordiału ananasowego z wódką Vistula i kubańską cytryną.

Dla młodzieży zapodam, że kordiały to były wina krajowe, troszkę mocniejsze i jeszcze słodsze, niż zwykłe alpagi. Miały zwykle wyrafinowane smaki, zależne od tego, co artyście w zakładach owocowo warzywnych przyszło do głowy.

Kiedyś chyba muszę opowiedzieć, jak produkowałem w dawnych latach kompot ananasowy z dyni. Jako zatrudniony w czeskiej przetwórczej fabryce….

jak się wrzuca do smakoszka? bo nie mogę znależć w kategoriach

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

...

...

A ja wczora z wieczora skosztowalem czerwonego – ot, tak, do niczego – z ‘piwnicy’ Rampoldi Brunetto Rosso. I jest DOBRE! Kupione pierwszy raz z rok temu (i daaaaaawno, od razu wypite) za każdym razem smakuje tak samo.

Już samo to jest dla mnie zaletą niezmierną!

Nie powiem ile kosztuje, bo się wstydzę – po przeczytaniu wpisu Autora-Gospodarza – ale w tym morzu taniochy, takiej taniej taniochy, to winko najbardziej mi smakuje chyba.

Bo przecież PONOĆ wino ma smakować, a nie wyglądać i kosztować...

Tym się kieruję. Na razie tyle mogę, choć do końca życia nie zapomnę tygodniowego rozpasania u przemiłego Francuza imieniem Dennis w jego (i jego matki) domu w podparyskim Neuilly sur Seine…

...i serwowanych nam przez niego CODZIENNIE taaaaaaaakich win – do obiadu, kolacji, deseru – że aż sie w głowie kręci.

Znaczy oceniałem je po fakturach za karton/butelkę, które walały się po całym domu, i PO SMAKU.

Matko boska przenajświętsza, wino po 20 E za flaszkę jest NAPRAWDĘ DOBRE!!!

Taki gościnny był ten Francuz, że przez tydzień z żoną i dwójką znajomych prawie puściliśmy żabojada z torbami… oczywiście żartuję, sam od siebie do jednego posiłku rzucał na stół 2-3 buteleczki enologicznego – jak dla mnie – CUDU.

To się już chyba nigdy więcej nie zdarzy.

Po prostu trzeba w totka wygrać, żeby tak francusko sobie winiarzyć u nas w Ojczyźnie…

No i PRZEDE WSZYSTKIM – tu ukłon wobec Autora i Magii – trzeba się na tym choćby ODROBINĘ znać...

Boszsz, jak się tego nauczyć? Od czego zacząć? To ja już wolę OD ZERA nauczyć się programowania w asemblerze…

Pzdr i proszę o więcej win takich do 20, max. 25 złotych!

Zdradzę, ze lubimy wina czerwone ale NIE MOCNO CIERPKIE, octowo-kwaskowate. Mogą być ciężkawe, taninowe, ale na miłość boską NIE SMAKUJĄ jakby były octem winnym zaprawione, bo takie to ja czasem do sosów z wołowiny dolewam. No generalnie żeby pasowały do tłustawych pleśniowych serków typu Coulommiers/Camembert/Brie lub do takich spleśniałych twarożków jak Gorgonzola, Roquefort – żona mi się nauczyła je jeść. Nagle!

Może jakieś porady? Co jest pewne?

Pzdr serdeczne!

mam prośbe o pomoc,

dostałem wino w prezencie, chilijskie Torreon de Paredes i za Chiny nie wiem do czego użyć w jakiej konfiguracji. Nie wiem czy dobre, nie wiem czy szczep ciekawy, no nie wiem nic, wiem tyle że wpisali sobie jeszcze Valle de Rengo i Merlot 2005

będę zobowiązany

pozdrawiam przedświątecznie

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

przez grzeczność zapytam czy w tym temacie (trunków) będzie kontynuacja?

bo pare pytań mnie się ciśnie ale to nie teraz, tak poświątecznie jeżeli

będziesz miał ochotę podzielić się doświadczeniem, jest szansa?

raz jeszcze dziękuję za radę

_{Prezes , Traktor, Redaktor}