Mnie się wydaje, że jak człowiek jest kilka dni bez snu, pod ciężkim ostrzałem, bez nadziei na odsiecz, bez jedzenia. Że jak co chwila mu śmierć w oczy zagląda to jest normalne, że mu nerwy puszczają, że zaczyna pić, że wyzywa dowódców od skurwysynów, że ma już po ludzku dosyć i to demonstruje bo mu wszystkie hamulce puściły.

Nie ma w tym nic złego, żeby taką wojnę pokazywać. Inni to robią doskonale a my nie dopuszczamy do siebie myśli, że na Westerplatte bili się zwykli, prości ludzie. I że wcale im się nie uśmiechało iść do nieba czwórkami, bo sens wojskowy był delikatnie mówiąc dyskusyjny. Jedynie wykorzystywano to propagandowo w czasie trwania kampani wrześniowej, wzmacniając morale na froncie i wśród cywili. Ale na Boga, obrońcy nic o tym nie wiedzieli, bo nie mieli żadnej łączności.

“Kanał” Wajdy, “Eroica” Munka, “Jak być kochaną” Hasa, filmy wojenne Różewicza. To są przykłady prób uchwycenia prawdy o wojnie z całą jej demoralizacją, upodleniem pojedyńczych ludzi, naturalną chęcią przeżycia a nie znalezienia się na kartach podręczników historii. Czy te filmy w jakikolwiek sposób zagrażają naszej pamięci o bohaterach? Nie, one pokazują ludzi w sytuacjach ekstremalnych, do czego są zdolni, do jakiego bohaterstwa i do jakiej podłości. I ja żyjący 70 lat po wojnie mogę się z nimi zidentyfikować, bo to nie są anioły tylko ludzie podobni do mnie. Dzięki temu mogę podjąć próbę (tylko i wyłącznie próbę) nazwania tego, co musieli czuć w tamtym czasie.

Ja niestety nie miałem tyle szczęścia ile Pan. Mnie nikt nie uczył o prawdzie Westerplatte, Sucharski był zawsze bohaterem, pomnikiem, niezłomnym. Trudno, taka była potrzeba chwili. Nie mam pretensji. Teraz wiem, że historia ma wiele barw. Tak jak życie.
Z polskimi mordami na Żydach było podobnie, niby wszyscy wiedzieli a nikt nie mówił, bo było wstyd. A w książkach to trzeba było się dokopywać tej wiedzy. Więc nie stwarzajmy wrażenia, że wszystko już o swojej historii wiemy. Nieprawda.

I nie róbmy ze swojej historii dogmatu. Można o niej dyskutować, bo jak słusznie koleżanka Pino na swoim blogu napisała: http://tekstowisko.com/pino/58370.html, nie ma obiektywnej wersji historii. Zawsze nasze jej widzenie będzie obarczone wieloma czynnikami. I tak jest dobrze.

Pozdrawiam Pana serdecznie