Nie jesteśmy w stanie pokonać całego zła tego swiata. I nie powinnismy sie czuć z tego powodu winni, bo jak juz zostało powiedziane, to wpedza w poczucie winy i osłabia. Mozna pójść w ślady Samarytanina, wykonując czasem bardzo niewielkie kroki. Kupić kawałek chleba Proszącemu pod sklepem bezdomnemu, nawet, gdy czujemy, że swoje skape srodki finansowe przeznacza na napoje, niekoniecznie witaminizowane. I nie zastanawiać się nad słusznością swojego działania. Dać i zapomnieć. Taki niewielki akt miłosierdzia. Ale chyba znaczący w dobie głębokiej pogardy dla tych, którzy z jakiś przyczyn znaleźli sie poza głównym nurtem.