Bon to pieniądze. Pieniądze to możność. Możność, to przeobrażenie na przykład dwuzmianowej szkoły w jednozmianową. To wreszcie godziwe wynagrodzenie pracujących w niej nauczycieli.

Podchodzisz odwrotnie. Najpierw, powiadasz, infrastruktura a mamona potem.
Jak będzie bon, to będzie kredyt, to i infrastruktura się szybko znajdzie.

Tylko bon musi byc godziwy i o to się powinno środowisko ubiegać a nie o kasę, rozdzielaną niezależnie od tego kto, co, ile i jak.

Związki zawodowe zaś muszą stawiać nierozwiązywalne problemy. Gdyby tak nie było, straciłyby rację bytu. Dlatego są nie tylko populistyczne ale i nieskuteczne. Pozornie nieskuteczne, bo ich interes jest dokładnie odwrotny od interesu ich zaplecza.

Przepraszam ale wczoraj już nie miałem okazji do Tekstowiska zaglądać.
Pozdrawiam.