pozdrawiam nocną porą.

Ano pora.

Dobrego. Dopiero wróciłem do domu. Uff… I kochać to wszystko trudno i nie kochać....

referent

życzę wszystkim wesołych świąt!

Bo moje “wesołe” właśnie zakończyła yassowa, kategorycznie żądając przerwania sieciowej strzelanki, której od ranka oddawałem się wraz z synkami-ociupinkami,
(„Dość tego! Święta są! Czy cała ulica musi słuchać tych waszych ryków: łap dziada!!! Ooo!...Na wieży się skampił!! Bazuką go…bazuką…!!! Jara się! O żesz… farciarz spieprza, serią po nim…”), zaganiając mnie, i pododdział mój, do obierania ziemniaków dla całego pułku ciotek i wujów, kuzynów i kuzynek.
Pułku który za chwilę ma zbazować do nas na proszony obiad.:))

Wesołych Świąt!

ten piękny obrazek to i Twoja zasługa.
Gdybyś mnie nie powiadomił o reaktywacji to by go nie było…:)

Pozdrawki

„Uff… I kochać to wszystko trudno i nie kochać....”
Co prawda to prawda, ale dla mnie na pełne „uff” jest jeszcze za wcześnie…

Tradycyjnie drugi dzień świąt spędzamy jedynie w gromadce braci, bratowych, bratanic i bratanków.
Tym razem bez wrażliwych i dobrze wychowanych wujaszków, cioteczek oraz kuzynostwa.
Tudzież aspirujących do rodziny sympatii naszych dzieci.

Jak mawia yassowa, ze względu na nasze wysublimowane oraz wielce kontrowersyjne poczucie humoru córeczki braci mają duże szanse zostać starymi pannami.
Dziewczyny synków łaskawie oszczędzamy.:)

Podejrzewam, że ten drugi dzień świąt na czas naszych spotkań wybrany został przez nasze żony nie bez powodu.
Tym przebiegłym sposobem uniemożliwły nam pełne rozwinięcie skrzydeł…;)

Pozdrawiam serdecznie

w tegoroczną wigilię Bożego Narodzenia, skretyniałej ery technologii, najmłodszy otrzymał dyspensę na obejrzenie w TV Robin Hood’a z Russell’em Crowe w roli tytułowej.
W pewnym momencie rozdarł się:
„ A ten co!!? Ptaszka męczy !!!”

Okazało się, że na ekranie jakiś ktoś przysposabiał do akcji gołębia pocztowego, co zostało wyjaśnione przez najstarszego słowami; „ Spoko ciołku, esemesa wysyła…”

Pozdrawiam

nawet nie wiesz, jak mi miło.
Właśne historia TXT zatoczyła koło – zerknij, proszę, na moją poprzednią notkę...:))

Pozdrawiam serdecznie

chyba nie ma specjalnego powodu żeby cos zmieniać... bo choć w papierach lat przybyło, to naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami…:))

Alleluja!!!
:)