- Co jest? Nie popychaj mnie! Dobra, jeszcze raz opowiem, ale naprawdę już nie mogę, mdli mnie. No jak było? Normalnie było! Szedłem z tyłu, a łeb mnie tak napierdalał, bo fakt faktem, że przesadziłem z wińskiem. Nawet go dobrze nie widziałem, ale musieli go nieźle sprać, bo co chwila się wywalał i trzeba go było batem stawiać na nogi.

-...

-Tłum jak to tłum, raczej wyli i chcieli mu dołożyć, ale ja przepisy znam. Tak, prawda, że jednemu przypierdoliłem tarczą. Dobra, może i niepotrzebnie, ale pluł na mnie i wygrażał..Wiem, że trzeba tylko odpychać, ale ten łeb mnie czaił, no i co będzie pluł, no to mu przywaliłem z kanciaka. Dalej to już poszło gładko, to znaczy najpierw gładko, ale dobra.
Trochę patrzyłem, ale wiatr piasek mi w oczy, bo stałem akurat pod wiatr, no i to Słońce. Słońce dawało w palnik. Zdjąłem hełm i usiadłem w cieniu przy takiej skałce, ale mnie dowódca wypatrzył, a ja akurat trochę się zdrzemnąłem. Jak mi nie zasadzi kopa. I dalej pod te krzyże, że niby za karę mam dobijać. Dał mi włócznię, ale że stałem pod słońce to gówno widziałem, i wtedy…

- Co wtedy?

- No słońce zaszło i zobaczyłem jego twarz, bo ci obok, to już byli dead. Ale on się trzymał i kurcze, patrzył na mnie z góry, i coś tam szeptał. Nie wiem co szeptał, bo po ichniemu nie rozumiem. Znaczy takie proste rzeczy, że pić, ze jeść, że…

- Milcz!

- Milczę!

- Nie, nie, taki jestem roztargniony, opowiadaj, człowieku!

- To jak tak na mnie spojrzał to mnie złość wzięła i jak mi dali włócznię to zaraz go walnąłem, ale musiałem poprawić bo tylko mu trochę bok sprułem. Jak poprawiłem to się wygiął, coś krzyknął i zaczął się miotać w agonii. Lunął deszcz i krwią się schlapałem, a on umarł.
Wtedy nic się takiego nie stało, ale odszedłem na bok, żeby zmyć krew. Zagarnąłem piasku w garści, a ten pieprzony Trak lał wodę z dzbana. Szorowałem łapska z tej jego krwi, a już dobrze lało i ze wzgórza wszyscy zwiewali do miasta, bo zaczęły walić pioruny.
No to i ja pobiegłem, ale facet z pewnością nie żył.
Jeszcze widziałem, że w tym zamęcie, w tej burzy kładli krzyż i go zdejmowali. Potem pobiegłem…

- I twierdzisz, że z pewnością skonał, ale jednocześnie utrzymujesz, ze z nim rozmawiałeś później!

- Tak Panie, rozmawiałem i na pewno to był on, ale nie rozmawiałem, bo mnie coś tak ścisnęło. Było tak, że wracałem z burdelu i tak mi wszystko przed oczami migotało. Te cypryjskie, kurwa wynalazki. Zobaczyłem go jak szedł z dwiema kobietami i się śmiali głośno.
Najpierw nie poznałem, ale jak byli blisko, to już byłem pewny i włosy stanęły mi dęba na głowie. Żadna tam bitwa, nie ten strach!
To było gorsze, czułem się... ...że się rozpadam, o mało nie zlałem się w gacie.
Cały się trząsłem.
Jak ja musiałem wyglądać, jak tak stałem na baczność trzęsąc się i płacząc.
On podszedł do mnie, objął mnie, zdjął mi hełm i tak mnie gładził po głowie. I powiedział…

- ?

- Powiedział jakoś tak, jakby zanucił coś ale nie zrozumiałem a potem już tylko powtarzał:
Bracie. Człowieku, Bracie mój… człowieku!
I tam zostałem, na tej zakurzonej drodze, spocony, na kolanach jak dziecko.

Jak jakieś dziecko.