Nie bawię się tak.
No.

polędwiczki z nagła zeżarte..czasu nie bylo..obiecuję, poprawię się :)

Się nie przejmuj.

Rozpieścili się i tyle :)

to niech nie narzeka, bo naprawdę nie wypada.

Maszyna się dopomina, przy pomocy techniki wędkowania.

A Maszyna jest otoczona uwagą i taka Gretchen się stara, żeby Maszyna miała co oglądać.

witamy kolejną parę na TXT!
Wydało się już przy okazji wycieczki majówkowej, swoją drogą ;-)

A fotki naprawdę, koniecznie :-)

to wybaczam:)
No i po kolacji żem w sumie.

A co do jedzonka, to jutro mnie czeka pewna rodzinna impreza, wiec pewnie będzie cuś dobrego, więc ten brak przyjemności z oglądania zdjeć nadrobię:)

pzdr

Hmmm…tego mi jeszcze brakuje..a jak widze co robią z Mireksem na Salon 24..uffff…ale dam radę :)

polędwiczki były rewelacyjne. Jak, widzę powyżej, wspomniane szaszłyki. Coś napiszę oficjalnie – rewelacyjne jak cała Mireksowa :)

Całuski

Otóż to.

:)

A, czekaj bo jakoś merytorycznie się nie wypowiedziałam. Ja stosuję ten sam przepis.
Zaświadczam, że jest rewelacja.

Ino nie rozbijam tych polędwiczek, bo się jakoś obijają od tego.

Zamiast smażyć, można też upiec. Jako leń, jestem wielką zwolenniczką pieczenia.

nie rozbijać..reką tylko przydusić..:)

Kwestia gustów. Też tak myślałem, ale można i jedno i drugie. Mówią to wprost moje kubki smakowe.

Pozdrawiam serdecznie

A przydusić to umiem. Skutecznie.

W tak zwanym zanadrzu mam przepis na pieczeń (ze zdjęciami, marudna Maszyno).

Się pojawi, jak czas na pieczeń będzie jak raz.

no żesz..ja do tej pory jak kuchta się czułam..robiła, dumałam, wymyślam..bez zdjęć:(
nooo..Inka się obudziła:)

no wiesz…kobiety codzinnie są slodkie i ostre:) jeśli to się nie sprwadzi,,wymieszaj miód z muszdarda..mniemmmm:)

I dobrze.

Nie lubię się budzić, ale nieustannie się budzę.

Zaczekaj na pieczeń. To było coś, a eksperyment.

Nigdy nic nie wiadomo.

no ja nie wiem czy Pan Igła przypiekając słodzi i słodząc przypieka…

Ależ oczywiście i dokładniusio tak.

Oto Igła (Pan Igła ma się rozumieć) właśnie.

Gretchen uwielbia go pasjami. Rozumieć dokładnie.

:)

Droga Gretchen, poniekąd racja…ale patrzę w przyszłość a tam mam ograniczoną zdolność decyzyjną :)

no pewnie, jeszcze tego brakuje, żeby Maszyna była miłosierna.
Maszyna to cyborg oprogramowany.
Do tego pyskaty.
Taki hardware i software.
A w Bory Tucholskie to Serwer miejscówkę zaklepuje, a co.
Te szaszłyki to się Serwerowi śnią po nocach, jeśli wolno tak powiedzieć.

To i tak jesteś optymistą. Ja patrzę w przyszłość i ciemność decyzyjną widzę, ale dobrze mi z tym właściwie.

Jakim wyzwaniem byłoby życie, gdybyśmy tak sobie z przeproszeniem mogli?

Maszyna jest pierwszym marudzącym cyborgiem. Koniec świata.

Widział kto kiedy Serwer podróżujący do jakichkolwiek borów?

Koniec świata.

Miejscówka dla Serwera!

A szaszłyki są pyszne. Czy to w Poznaniu, czy w Hajfie. Przez Mireksa, Borsuk się wykłócał na bazarze warzywnym i innym.

Txt cieszy, karmi, wychowuje!

:)

Do Hajfy dojechałaś na oczach txt, to pikuś abyśmy relację krajową zrealizowali. Nie ma, że boli. I żebyś wiedziała ten optymizm mój do tego doprowadzi. Będziemy również on-line? Wchodzę w to :)

Pozdrowienia

“ Szanowna Gretchen, pomyliła mnie, zapewne, z polędwiczką?”

Hasło dnia.
Piękne znaczy.

a czosnkiem nadziewany?

no to wspólnie i ze szpinakiem!!!:)

mnie miło szokuje. Bo ja w tysiącach miejsc, chcę Szanownemu Serwerowi donieść o miejscach, wydarzeniach, konfliktach z którymi przekazem miałem utrudnienie/opóźnienie. Super.

Nie pomyliłam.

Ja, proszę Igły, wiem co mówię. A nawet wiem w związku z czym mówię.

Jakieś tam ścieżki znajdzie Pan w tym, co piszę akurat.

taaak, gałązka świeżego rozmarynu obowiązkowo. Do zalewy dodałbym jeszcze kilka kropel, dosłownie kilka, octu balsamicznego. Wieprzek zyskałby na wytrawności.

Jutro, jak będzie pogoda, to spróbuję się z tymi polędwiczkami zmierzyć.
Ciotka Laura będzie wniebowzięta, zawsze narzeka i basuje jej przy tym wuj Leon, że ze mnie kulinarna fujara bez inwencji. W kółko karkówka i karkówka. No to się zdziwią.

A Grześ niech nie będzie taki do przodu; od razu wiedziałem z kim mam przyjemność.
Zbyteczna nawet była fotka zaszczycającego Pana Premiera.
Wiedziałem już, gdy nie zdejmując nogi z gazu, na tej nowopowstającej autostradzie, rozjechałaś mię na cacy. Kultowy symbol Mireksa na masce sportowego furaka rozerwał mnie na strzępy.

Dobrze, że u nas piszesz, bo tu ludzie mili, otwarci i przyjaźni.
Nie to co w salonie.
Trochę dziwie się, że jeszcze pozwalasz Mirkowi tam zaglądać. Podobno jacyś pisowcy całkiem poważnie mu grozili.
Sam byłem, jak i on, mocno tym strwożony.
No, ale odważnego masz chłopa. Naprawdę odważnego.

Dobrze byłoby kupić jakiegoś pieska z wyglądem. Pomyślcie o tym.
Jakby co, mam jednego takiego na oku. Wystarczy tylko dać znać na priva.

I słuchaj Gretchen; najgorsi to ci niby przyjacielscy. Bo to prawda, sam się raz zawiodłem. Ciężko to przeżyłem. Jeszcze dziś trudno mi o tym mówić...

A wracając jeszcze do polędwiczek: co do nich?
Raczej nie wino, bo to jakieś takie… pretensjonalne.
A do konsumpcji lepiej żłopnąć browca, nieprawdaż?

Tobie dobrej nocy, a Mirkowi spokojnej.

Ps.
Gretchen; ciocia Laura ma wole i wcale nie jest nim zachwycona, więc
zupełnie Cię nie rozumiem, ale pozdrawiam serdecznie

popisujesz się zjadliwością jak jakiś gówniarz.
Przedobrzyłeś deczko i poniosło cię poza bandę.
Puknij się w makówkę, człowieku.

zauważyłem, że do jednego z blogerów zwróciłaś się per przyjacielu, sam mając
podobne doświadczenie, cytuję; “A ten Stopczyk to duży zawód, mówię Panu …duże rozczarowanie…moja osobista klęska.” pozwoliłem sobie, na tak bulwersujący Ciebie komentarz.
Nie znałem wówczas Twojego najnowszego tekstu. A ten, choć zupełnie dla mnie niezrozumiały, ujawnia Twoje duży zaangażowanie emocjonalne. A wobec takiego nie pozwoliłbym sobie nigdy na uwagę jak wyżej

Co zaś tyczy się drugiej kwestii, to wiemy doskonale, że zrozumienie rozmówcy nie stanowi żadnej bariery dla wolności słowa, zwłaszcza w blogosferze.

Przepraszam i pozdrawiam

myaso = ubytstwo

Że tak zapytam, nie jest Ci trochę wstyd? Co?

Tak pytam, bo wielu już zapytałam. Milczą owieczki, albo papierki wysyłają.
I dobrze, nie chcę z nimi rozmawiać.

A Ty?

Do tekstu oczywiście zajrzę, jak zawsze.

I Tobie mogę podziękować. Jeszcze dwóm osobom, ale może będę miała okazję.

Z tym wstydem chodziło mi o to, że pojawia się taka formuła jak czytałaś to co czytałaś . Naprawdę nie widzisz? Nie czytałeś?

Grzesiu, nie można się podpisywać pod wszystkim, nawet nickiem. Wybacz ton ciotki rozklekotki…

Niekiedy wystarczy gdzieś być, żeby to był powód do wstydu.

Zamknięte drzwi dają poczucie bezpieczeństwa.

Miałam taką sytuację w podstawówce, że obgadywałyśmy obrzydliwie koleżankę, a nagle ona weszła do pokoju i powiedziała: macie pecha, wszystko słyszałam.

He he