Myśli Pan, że mnie obrazi to, iż sugeruje Pan niższą jakość mojego towarzystwa? Jestem odporny. Ja wiem jacy są ludzie. Pan myśli, że jest lepszy? Zna pan zasady savoir vivre? Mając aspiracje do bycia lepszym powinien Pan je nie tylko znać ale i stosować. Prawda? A przecież połowa z nich to różne formy kłamstwa… Nadal Pan uważa, że Pańskie stwierdzenie mnie mogło obrazić?

Zjedzenie obiadu to zdarzenie „empiryczne i weryfikowalne”. Co Pańskie i moje stwierdzenie mają wspólnego z naszym sporem ideologicznym? Pan wierzy, że Bóg wyposaża w duszę każdą zygotę, a ja twierdzę, że Pana wiara jest oparta na fałszywych przesłankach. Kwestia tego, czy doszło do zapłodienia czy nie, nie jest przedmiotem naszej dyskusji.

Zakładając, że pochwalając kłamstwo mówi prawdę. Nie wydaje się to Panu zarzut dość zabawny?

Pańskie założenia, mają mocno życzeniowy charakter. Wierność zasadom jest zero jedynkowa. Jest Pan im wierny albo nie jest. Bycie wiernym, wtedy gdy uzna się to za korzystne, słuszne… to nie jest bycie wiernym. Nie wiem, czy jest Pan w stanie to zrozumieć, ale kłamanie w sprawie Żydów jest takim samym kłamstwem jak każde inne kłamstwo. Ktoś, kto zawsze mówi prawdę, nie skłamie również w tej sytuacji. Wyrzuty sumienia są w cenie wierności zasadom. Natomiast wyjątki są dobre dla ludzi łamiących zasady lub nie mających zasad. Proszę sobie wybrać, gdzie Panu bliżej…

Pozdrawiam