Przychylam się Pańskiego zapatrywania na stary rok, co do zasady. Choć nie mogę powiedzieć, że tak całkiem był do dupy. Dla mnie.
Coś tam jednak udało mi się pozbierać, związać i przestawić z głowy na nogi. Ale to takie ulotne, niby nic. Jak się zwykły człowiek przypatrzy to i krzyknąć może: No i czym tu się chwalić, Idiotko! Stara bida! – nie widzisz?
Niby widzę. I nie widzę... Jak z tym 2 × 2 = 5. :)

A w Nowym będę rozrabiać. Obiecuję pełną kompromitację! :) Raz się żyje!

Panie Igło, same serdeczności z głębi mojego pokręconego serca zasyłam.
Niech się Panu darzy w Nowym Roku.
Amen.