To miejsce nie należy do mnie, ale już nie mogłabym powiedzieć, że w sensie emocjonalnym, nie jest moje.

Wracam, bo tu jest moje życie, ludzie, sprawy. Wracam, bo chcę.
Pokusa ucieczki w każdym majaczy, od czasu do czasu.

Nie wolno przestawać marzyć, wbrew klapsom i kopom . Marzenia są właśnie poza tym, ponad, w innej przestrzeni.
Są właśnie niejako wbrew wszystkiemu.