Nie było Michała?

Skąd ta pewność?

Dojmująca pustka, nie oznacza braku. Może nie potrafimy dostrzec?

Boli, ból jest dla nas naturalny, niczym nie dający się powstrzymać.

Nigdy (?) nie będziemy w stanie pogodzić się z tymi ograniczeniami.

Tylko spójrz Ktosiu tak, to wyłącznie ograniczenia. Nasze.

Nie Michała.

Michał już jest tylko tam gdzie chce.

A gdzie ma być, to jest.

Zawsze.

Brak się bierze z nas, nie z Niego.

On może nadal mówić, tylko inaczej trzeba słuchać.

Wiem, że po prostu , ale już po prostu nie ma. W tym cała zagadka.

I bycie z Nim.

Komplikacja nie oznacza, że nie ma z kim rozmawiać. Kogo zapraszać. Na kogo czekać.

Ludzie nie umierają Ktosiu.

Są.

Zmieniona postać, to tak.

Co do reszty, to nie mam odpowiedzi.

Wysyłam dobre słowa, i najlepszą energię.