Fakt jest taki, że w silnych emocjach można wiele zniszczyć. Później przychodzi dopiero refleksja: czy było warto?

Ja przynajmniej mam takie doświadczenie, że nigdy nie mów nigdy. Po jakimś czasie może się okazać, że jednak wiele jest możliwe. Mimo wszystko.

Trzeba się tylko uwolnić spod władzy uczuć. Zacząć patrzeć na fakty.

A nie na swoje wyobrażenia o faktach.

Jeżeli pozostaniesz po swojej stronie medalu, to nie zobaczysz siebie w oczach innych. A tam może się kryć ziarno prawdy o Tobie. Małe, maleńkie w porównaniu z wypowiadanymi nonsensami, kłamstwami, emocjami. Ale jednak ziarno prawdy.

Odwaga jest do tego potrzebna ogromna. Niewielu ją ma. Ale Ty masz ją z pewnością.

Jaki sens ma chowanie się za gniewem, agresją, inwektywami? Lepiej skorzystać z obecności tych ludzi, żeby się czegoś dowiedzieć: o sobie, o innych, o relacjach. Po raz kolejny, na nowo.

Może to się zdarzyło właśnie po to? Nie wiem.

Ale szkoda przekreślać szansę jednym pociągnięciem pióra. Tak po ludzku szkoda.

Pozdrawiam Cię w tym duchu