Nigdy nie powiem drugiemu człowieki, co ma robić.

Bo nie wiem.

Tak zwyczajnie.

Za durna jestem.

To nie wiem.

Cóż z tego, ze ja coś uznaję?

Na przykład zaistnienie życia, od początku początków?

Jego wartość, dla mnie niezaprzeczalną?

Coż z tego, że niektóre rzeczy są dla mnie oczywiste?

Dla innych być takimi nie muszą.

Ludzie spędzają znaczną część życia na poszukiwaniu prawdy, a prawda nie istnieje. Może się okazać. Kiedyś, gdzieś. Ostatecznie.

Banki spermy mogą być. Jak wszystko być może.

Nie jestem cenzorem cudzego życia.

Za słaba na to jestem.