w ogóle mało co i mało kto już jest.

I nawet Armia ani dezyderata nie pomogą.

Czasu, decyzji i słów wypowiedzianych się już nie da cofnąć.
No cóż, ja nastrój schyłkowości lubię.
Więc dekadencko na zgliszczach pobędę dopóki się nie wypalą.
Lub dopóki się mnie nie pozbędziecie.

Ale jestem:)

Acz czuję się jakbym się na szklaną górę wspinał...