Różnica pomiędzy celowaniem do tarczy a uczeniem się jest taka, że celowanie do tarczy to problem zamknięty, zaś uczenie się to problem otwarty.

Jak ocenić ucznia, który wie więcej od nauczyciela? Jaki dać mu stopień?

Dryfowanie w kierunku systemu anglosaskiego, gdzie znana jest maksymalna ocena a różnicować można tylko w dół jest błędem.

Byli profesorowie w czasach skali 2÷5, którzy wyjątkowym studentom stawiali „6”. Bo można było rozszerzyć skalę w górę. Natomiast w systemie amerykańskim nie można, bo nie ma lepszej oceny niż „A”.

Natomiast porównywalność ocen nie wynika z otwartości lub zamkniętości skali, tylko normalizacji. To są podstawy wiedzy z zakresu metodologi pomiaru psychologicznego.

Pozdrawiam