he he he miałem ich dwie kasety … fajna rockowa nuta :D

z iberyjskich rzeczy polecam takie cóś:)

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

bardzo sympatyczne, nie powiem. Choć przyznam, że dziś mam większą ochotę nie rozumieć takich piosenek jak ta:

Pozdrawiam

PS Muszę przyznać, że ostatnio częściej słucham Die Toten Hosen niż niż przyszywanych braci R. Dziwne. Coraz mniej z tego rozumiem, albo coraz mniej chcę rozumieć:

.

ale urocze …

to chyba “angielski”

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

:D

no te kobitki z pierwszego klipu to prawie jak I Threes :)

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

w pewnym pieknym języku, który wyjątkowo niezrozumiały jest i języków pokrewnych ma chyba tylko ze dwa, w jednym piosenka się już pojawiła, ta najbardziej znana i pierwsza, a teraz cuś takiego:

A teraz cos równie niezrozumiałego, choć daleko i językowo i geograficznie i klimatycznie od pierwszego utworu:

A jeszcze może ten pan:

U niego to tylko rozumiem jak wykrzykuje ,,marihuana” i ,, de la grande babilon”:), ale i tak go lubię, może własnie za to:)

ale jezyk tej piosenki jest jeszcze dziwniejszy niż grzesiowy fiński :P

to jeszcze coś po rumuńsku

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

ona chyba z Wysp Zielonego Przylądka, o ile dobrze z “Sjesty” pamiętam.

z Grecji.
Wokalista nagrał też tę piosenkę z Grzegorzem Turnauem, ale nie chcę łamać zasad zabawy, więc zamieszczam wersję ,,niezrozumiałą” tylko:)

;-)

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

Lubię, choć to już łatwe do zrozumienia jest.

Podobnie jak ten hicior sprzed ćwierćwiecza:

Pozdrowienia pansłowiańskie

Co też Pan Yayco o Panu wypisuje?

Ot chociażby w piosence drugiej: fraza (cytuję) “kurwa lebel” (wiem, że napisane dziwnie wygląda) na pewno jest dla Pana całkowicie zrozumiała. Tak przynajmniej twierdzi MU i dodaje, że nic go nie obchodzi “co autor hiszpańskiego tekstu miał na myśli”... W związku z tym MU wcale nie dziwi, że “nie uspokaja”.

I jeszcze a propos Omegi.
(Przy okazji – MU wyjaśnił Maszynie, że analogowa płyta na której się był ten kawałek ukazał miała okładkę ...blaszaną... Komputer poczuł niejaką więź).

Tutaj MU “nierozumienia” wyraźnie Panu, Panie N, zazdrości.
MU również darzy “Perłową” wielkim sentymentem. Podobnie jak i Pan, mocno się starał, by jakieś zbędne “rozumienie”, tego pierwotnego zachwytu dla węgierskiej “pościelówy” nie osłabiło. Jakoś udało się MU ominąć wersje angielską (przez samą Omegę nagraną) i niemiecką (śpiewaną przez enerdowskiego “gwiazdora” Franka Schoebla). Nawet Kazik (chwała mu za to) nagrał ten evergreen w oryginalnej węgierskiej wersji językowej. Niestety…
MU jak przez mgłę pamięta lata swego durnego dziecięctwa i fałszowane przy akompaniamencie taniej gitary akustycznej “kolonijne wersje” znanych przebojów. I stąd zapewne, gdy tylko “Dziewczynę o perłowych…” usłyszy, zaraz MU polskie słowa “Szesnastolatki” (takie to były czasy – i nikt nikogo od pedofilów nie wyzywał) we łbie dzwonią. Na domiar złego MU pamięta jedynie zwulgaryzowaną i prześmiewczą wersję “harcerskiego” tekstu owej piosenki. A brzmiało to mniej więcej tak: “Miała szesnaście lat, chciała wiedzieć co ma “tam” brat…” I dalej w tym guście.
Nic zatem dziwnego, że MU ma w związku z tym super hitem “węgierskiego rocka” mieszane uczucia. Nadto twierdzi, że przez moją cybernetyczną paplaninę i Pan błogosławieństwa nierozumienia tekstu pozbawiony być może . W razie czego podaję namiary na solidną porcję węgierskiego i “niezrozumiałego” grania: Skorpio “Unepnap”. Rzecz jasna mogę zaraz Panu całą przyjemność słuchania owej płyty popsuć – podając namiary na wersję angielską lub …polską (niejaki zespół Kram). Wtedy znów urocze niezrozumiałe pienia staną się jedynie muzyką z tekstem. Jedyna rada – ignorować znaczenia. I skupić całą uwagę na dźwiękach.

Pozdrawiam “zaempetrzony”

PECET
Pecet

MU zgaduje z łatwością, ale do końca racji Panu przyznać nie może.
To znaczy może, ale nie chce. :)
MU się po prostu broni. Irracjonalnie i głupio (bo inaczej się nie da), ale jednak.

By wytłumaczyć na czym “obrona MU” polega podam konkretny przykład:

MU niegdyś lubił “Obrazki z wystawy” Emerson, Lake & Palmer. Trwało to póki “ich” nie zobaczył.
No, faktycznie – wizualny kicz. Pal licho erotyczne przygody Emersona z organami hammonda, bombastyczne uniesienia Lake’a i kretyński wyraz twarzy Palmera (genialnie grzmocącego zestaw perkusyjny). Ale ta pożal się Boże psychodeliczna produkcja całości, polegająca głównie na kolorystycznych zniekształceniach obrazu – tego już MU było za wiele. Dość, że na wspomnienie o “Pictures…” (które przecież było – wyjawmy to – pierwszym i dość istotnym impulsem dla MU, by oprócz wsłuchiwania się w “purpli i zeppów“czy “beatli i rollingów”, rzucić okiem na muzykę klasyczną i “przywitać się” z różnymi kumplami Igora M. “po fachu”) mój pryncypał zaczął wzdrygać obojętnie ramionami.
Po jakimś czasie zdał sobie jednak sprawę, że jego niechęć do wspomnianej muzycznej prezentacji wcale nie wynika z archaicznego brzmienia zespołu ELP i dyskusyjnej próby “dowartościowania rock’n‘rolla” poprzez opracowanie muzyki klasycznej na rockowe instrumentarium, ale z zupełnie pobocznej kiczowatości show, które przy tej okazji zespół stworzył.
Jak się teraz okazało – omawiany utwór przestał MU drażnić i potrafi go wysłuchać z czymś w rodzaju sentymentu i zrozumienia dla kontekstu “czasów” w jakich był powstał. A tej wizualizacji, za której sprawą “cały czar prysnął” MU niejako nie przyjmuje do wiadomości.

Ten dość mętny wywód ma jeden cel – wytłumaczyć Panu dlaczego MU utwór TH uwielbia do dzisiaj i żadna wersja “Ich” (między nami mówiąc nie taka zupełnie kiepska – to tylko “Oni“byli kiepscy, w tym zresztą chyba cały problem, że to była akurat “Ta Trojka”) tego nie jest w stanie zmienić. MU wersji “Ich Troje” po prostu nie przyjmuje do wiadomości.
Irracjonalna i co tu kryć nielogiczna metoda MU ma pewne swoje zalety. Szczególnie w dobie wszechobecnych “coverów”!!!

Kiedy zaś MU uświadomi sobie, do ilu zacnych piosenek nie stracił serca jedynie dlatego, że świadomie pominął oczywiste i niepodważalne fakty, a to:

- jak wykonawca wygląda i się zachowuje, – kto mianowicie jego hit pożyczył i wykorzystał – oraz (żeby dojść do sedna sprawy) jakie to, zarówno oryginalny wykonawca, jak i jego “naśladowcy”, niebotyczne debilizmy wyśpiewują,

to nie pozostaje MU nic innego, jak tylko własną metodę “ignorowania treści i kontekstu” wszystkim innym słuchaczom “muzy” polecić.
Na koniec dla uspokojenia dodam, że jest to naprawdę jedna z nielicznych sytuacji, w której MU “wyłączenie rozumienia” jest skłonny propagować.

Pozdrawiam i wielu muzycznych uniesień życzę

PECET