dobre musi być. Niestety nie znam. Ale może trafi się obejrzeć kiedyś...

“Jesteśmy, proszę Państwa, w latach 50-tych, na amerykańskiej prowincji gdzieś (eh, jak ja uwielbiam te klimaty, nie wiem, czy zauważyliście, ale dobre filmy z USA, nie licząc Allena, zazwyczaj rozgrywają się na prowincji czy gdzieś czyli nigdzie, tak jak i typowo amerykańskie kino drogi ma ten prowincjonalny rys).”

Uwielbiam Pana, Panie Grzesiu, za te wszystkie nasze wspólne sentymenty.

Kiedyś zbiorę bande i przejadę się po tej calej Ameryce wzdluż i wszerz. A co.

Czytaleś może On the road Jacka Kerouaca?

Jeśli nie, to polecam bardzo. Fragmencik na zachętę:

Ulica South Main, którą Terry i ja spacerowaliśmy z hot dogami, stanowila wspanialą feerię światel i szaleństwa. Doslownie na każdym kroku policjanci w butach z cholewami obszukiwali ludzi. Po chodnikach przewalaly się najbardziej zmarnowane typy z calej Ameryki – a wszystko to pod lagodnymi gwiazdami Kalifornii Poludniowej, które giną w burej aureoli wielkiego obozowiska na pustyni, jakim jest w gruncie rzeczy Los Angeles. W powietrzu unosil się zapach herbaty, trawki, fasoli chili i piwa. Z piwiarni naplywaly wielkie, oblędne dźwięki bopu; mieszaly się w tę amerykańską noc z najrozmaitszymi rytmami kowbojskimi i boogie-woogie. Wszyscy wyglądali jak Hassel. Obok mnie przeszli ze śmiechem oblędni Murzyni z kozimi bródkami, w jazzowych czapkach; tuż za nimi dlugowlosi sfatygowani hipsterzy prosto z trasy 66 wiodącej z Nowego Jorku; dalej stare pustynne szczury obladowane paczkami, zmierzające w stronę lawki przy Plaza; następnie pastorowie od metodystów z wystrzępionymi rękawami, a od czasu do czasu trafial się “syn natury”, święty z brodą i w sandalach. Chcialem ich wszystkich poznać, ze wszystkimi pogadać, ale Terry i ja byliśmy zbyt zajęci, próbując zarobić trochę forsy.

ignorant żem, acz w zestawie planowanych lektur jest od zawsze, ale nawet nigdy nie poszukałem w żadnej z licznych bibliotek, do których jestem/byłem zapisany czy jest.

Trza to oczywiście nadrobić kiedyś.

A wczoraj przeczytałem jakąś pierdółkowatą acz przyjemną powieść Karoliny Macios o singielce w Krakowie:) o zaskakującym tytule “Wszyscy mężczyxni mojego kota”, eh człowiek to na łatwiznę ostatnio idzie, kto to widział, takie rzeczy czytać, ale brak zasad tym skutkuje;)

dobre, nie wiem tylko czemu skojarzyło mi się to z “Uśpieni”, De Niro, B.Pitt

na serio nie mam pojęcia, why

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

Obejrzałem ostatnio film na podstawie Pizzeri Kamikaze Kereta “Wristcutters: A Love Story” według mnie super niestety żaden dystrybutor się nie popisał i musiałem go zdobywać nieformalnymi drogami, ha!. Podesłałbym ci Grześ płytkę ale jak?

Burrughsa też nie czytałem nic, w ogóle z tej betanickiej literatury to ja chyba nic nie znam.

Ksiązki “Chłopięce lata”: (bo chyba taki ma tytuł) Wolffa też nie znam, ostatnio szukałem w bibliotece ale nie było.

Co do płytki, ewentualnie za jakieś dwa tygodnie się odezwe, bo teraz w bezczasie jestem i w ogóle niedługo wyjeżdżam.

pzdr

fakt, reszty się nie da, ale ta jedna to jest coś :)

Zresztą, czego wymagać od ćpuna… Podobno napisal tę książkę w trzy dni, caly czas na prochach i na jednej wstędze papieru toaletowego czy czegoś w tym stylu ;)

w bezczasie, szkole się, na kursy chodzę, jeszcze tłumaczenia mam do roboty,m a niby juz wolne w pracy:(
A aż do Ameryki to nie wyjeżdżam, do Europy za to, ale o tym za dni będzie wzmianka:)

pzdr

“czasu Cyganów” nie oglądałem, acz kiedyś trzeba będzie to nadrobić, Kusturicy mam w domku “Underground”, ale też jeszcze nie oglądałem:)

ale zimno za oknem i z domu nie chce się wychodzić.
Ale wpadnę wieczorem, pewnie późnym, no.
A w ogóle to już widzę, że nowy tekst zapodałaś.

pzdr

pamiętaj, że ja czekam, no
:)

Lęk i odraza w Las Vegas Thompson Hunter S. książka niezła, film zresztą też.
cholera niektórzy to niezle wychodza na tym “nałogu’.